Terhorne Poelcamping herinnering jaren '90: "Hebben we nog sherry?" "Hoezo nu al? " "Zolang ergens ter wereld de klok 5 uur slaat, vieren wij happy hour" zei An dan. Op hoogtij dagen gevolgd door een snelle avondhap om tegen achten, nog enigszins vertroebeld, weer aan te schuiven voor het beruchte piratenbridge. "Tante Muis mag alleen komen als ze die lekkere hapjes meeneemt", zei Jan steevast doelend op mijn moeder, die van de exquise hapjes was. "Annet zal wel weer die goedkope worst met die velletjes meenemen...". An stond te redderen met koffie in het keukentje. Als wij aantraden voor het spel, waren binnen de gemoederen al in de voorbereidende fase. "Anne, waar is mijn bril, je weet dat ik de punten moet noteren, heb je even een lange broek voor me en moet die hond niet naar buiten?". Tussen mijn moeder en oom Jan was het bijkans elke avond raak. "Jongens even uitschuiven, ik wil niet meer naast dat mens van Gorter zitten want die speelt vals", waarop zij reageerde met "Jan Leusink hou op met borrelnootjes in mijn bloes te gooien, ik zie heus wel dat jij dat doet!". "Wanneer komen de hapjes weer door Anne?" Onderwijl zaten wij onderling kaarten uit te wisselen, de geldpot uit het raam te gooien en huisraad te verstoppen. Als na uren valsspelen, dom ouwehoeren en onbedaarlijke lachsalvo's de hapjesschaal en de flessen leeg waren, zette oom Jan zijn favoriete oude jazz CD's op en werd er gezongen en gedanst en verhalen over vroeger passeerden de revue. In het holst van de nacht hoopten we dan onze caravans nog te vinden...
Ik mis het, ik mis ze, op mijn netvlies komt alles voorbij
Geen opmerkingen:
Een reactie posten