Het was
zo bijzonder
onze weg
uit het dal
toen onmacht
naar hoop boog
je 't leven
weer opzoog
en je alle
facetten
hoe klein
en miniem
met ogen
vol schitters
ging zien.
Mama
Van binnen
danst nog
zoveel kind
in mij
van binnen
voel ik mij
nog lang
niet oud
maar rimpels
zingen zacht
hun droef
refrein
van mijn
levensboek
dat zich
ontvouwt.
Annet
In de omarming
van de nacht
geef ik
me gewonnen
verlies ik
al mijn kracht
mijn tranen
zijn begonnen
in de troosting
van de nacht
vervagen
al mijn kleuren
geen vragen
en geen zeuren
waar rust is
wat mij wacht.
Annet