Mijn stroom (2016)

Zoveel nog 
om voor te gaan

zoveel deel
om van te zijn 

nergens wil ik
lijnen trekken

grenzen zijn er
niet voor mij

waar mijn stroom
haar bedding heeft

grillig, groots,
genadeloos 

komen al mijn 
lijnen samen

't is het pad
waar ik voor koos.



Annet

  

"Net als vroeger" (2016)

Heerenveen calling Arnhem.
"Ja hai met mama, willen jullie het laatste weekend van augustus vrij houden?" De hoorn aan de andere kant stoort heel even en dan hoor ik mijn dochter zeggen "James, ama is aan de telefoon". "Amaaaaa!" klinkt het op de achtergrond. In gedachten zie ik zijn koppie voor me, met die blik in de ogen die ik zo herken van haar toen ze net zo klein was als hij. Het blijft fascinerend om je kind gespiegeld te zien in je kleinkind. Soms herken ik zomaar opeens een gebaartje, een oogopslag, de stand van zijn hoofdje. Dan voelt het alsof ik hem al kende voordat ie ueberhaupt was geboren. Het vertrouwde in hem en aan hem ontroert me, telkens weer.
"Wanneer is dat dan mama, en wat gaan we doen?" Sanne heeft blijkbaar James de telefoon ontfutseld en toont zich nieuwsgierig naar mijn plan. 
"Het leek me gezellig om weer eens met z'n allen een lang weekend weg te gaan, dus ik heb een 8-persoonshuisje gehuurd op De Huttenheugte" antwoord ik enthousiast. En Oma Mieke gaat ook mee!" 
Even is het stil, dan begint Sanne te praten. "Oh mama, dat vind ik leuk, net als vroeger! Jaaa, ik weet het nog mama, toen Niels en ik klein waren en papa er nog bij was dat we daar vaak heen gingen, en toen ben ik nog eens uitgegleden in het het tropisch zwembad en jij las ons elke avond voor uit Pinkeltje. Ik kan het me nog goed herinneren. En oma Mieke ging toen ook wel mee en 's avonds deden jullie de open haard aan en dan mochten we langer opblijven en dan deden we een spelletje met z'n allen." Terwijl zij spraakwatervalt denk ik terug aan al die keren, inmiddels ruim twintig jaar geleden, dat we met een volgepakte auto en twee kleine kinderen naar De Huttenheugte trokken voor heerlijke weekendjes en midweekjes. Waar blijft de tijd, en wat is er in de tussentijd niet allemaal gebeurd. 
"Oh mama, ik heb er echt zin! Ik ga meteen vragen of Robert vrij wil nemen van zijn werk en ik maak dan wel een dag mijn lasagne specialiteit. En mama, neem jij de bolderkar mee voor James, en volgens mij hebben ze daar ook een kinderboerderij!" 
Ik word blij van haar enthousiasme. "Nu moet ik neerleggen mama, want James moet in bad." 
Even later belt mijn moeder. "Oh Annet, ik heb al even op m'n laptop gekeken, het kwam me allemaal nog bekend voor. Ik vind het zo'n leuk idee, alles komt weer boven. Ik verheug me er enorm op! Ik mag dan wel niet meer zo mobiel zijn als vroeger, ik geniet nu net zoveel als ik rustig op het terrasje zit en jullie om me heen heb". 
De Huttenheugte, the next generation. Nog drie nachtjes slapen.

Annet