Wat bedoel
ik toch
met 'later'
waarom
spreek ik
steeds van 'als'
'k wil geen
voorwaarden
meer stellen
ik wil niet
wachten
op een kans
ik wil vandaag
de streep
gaan trekken
tussen nu
en al dat 'later'
ik ben klaar
met dat
gewacht
het is tijd
om nu te starten.
Annet
"Ik sta bij de poort, haal je me op?"
Haar stem verraadt stille blijdschap, zoals alleen ouderen dat kunnen laten doorklinken in de melancholie van woorden. Ik deel haar blijdschap, ben blij met haar en voor haar.
Want hoeveel jaren zijn we al niet in de ban van deze bijzondere plek? Dit dorp dat een niet aflatende aantrekkingskracht heeft van generatie op generatie en waar elk bezoek een thuiskomen is.
Tegenwoordig is het een unicum als mijn moeder bij ons aanwaait in Terhorne. Ze komt nl moeilijk op gang 's ochtends en haar hartfalen ondermijnt haar in alles en maakt haar onzeker en met grote regelmaat ook verdrietig. Want ze kon vroeger zoveel, en ze draaide d'r hand nergens voor om.
Hoe anders is het nu. De tachtig jaren die ze ondertussen telt hebben hun sporen achtergelaten. Rimpels van zorgen en een gestel dat niet elke dag meer even smeuïg loopt, ze heeft het er soms moeilijk mee. "Oud worden is niet leuk Annet"; het raakt me elke keer weer als ze dat zegt.
Maar vandaag is anders, want voor vandaag heeft ze zich helemaal opgeladen, is ze vroeg naar bed gegaan en al bijtijds opgestaan om alles uit de dag te halen. Een dagje Terhorne om de accu weer op te laden en aan terug te denken als ze weer alleen op haar balkonnetje in Groningen zit met het sleepje ganzen voor de deur in het plantsoentje en de buurman die zijn hand opsteekt.
Ik pak mijn vouwfietsje en spring op de pedalen. Ik vind het fijn dat ze er is.
Op de parkeerplaats zie ik haar rode autootje vanuit de verte al staan. Als ik aan kom fietsen stapt ze net uit. Het gaat moeilijk, maar ze houdt zich vast aan het portier en duwt zichzelf met veel inspanning omhoog. Weer denk ik "ik ben blij dat ze er is".
Ze draagt een lichte broek, sportieve instappertjes en ik zie een randje van een dikke elastieken kous. Om haar schouders hangt losjes een pastelgroen windjack en een witte tas bungelt langs haar heup.
Het is alsof ze nooit is weggeweest.
"Hai mam, fijn dat je er bent!" en ik geef haar een kus.
Annet
