Door jou (Niels 2016)

Zolang ik
je ken

verleg jij
mijn grens

want al 
wat ik was

of had 
willen zijn

is langzaam
gegroeid

naar een vorm
van geluk

die ik zonder 
jouw zijn

nooit had
gekend.



Mama

Together again (Niels 2016)

"Mama, ik ga m'n baard laten staan!".
We vieren samen vakantie in Terhorne en Niels komt terug uit het washok. 
Het is fijn om weer even met z'n tweetjes te zijn. Want ik mis hem en zijn vaste riedeltjes sinds hij het huis uit is. Zijn verhalen met de lange aanloop, zijn sport-weetjes die hij continu met me wilde delen, zijn "mama, hebben we nog wat lekkers?", en niet te vergeten zijn quasi betweterige houding richting Lucinde waarmee hij haar met grote regelmaat totaal over de rooie joeg. Dat alles, en meer, heb ik de afgelopen twee maanden gemist. 
En nu, drie weken lang, heb ik hem weer even voor mezelf. En het voelt goed. Het geeft me rust dat ie even weer onder mijn vleugels kruipt, dat ik me gedurende drie weken niet meer dagelijks hoef af te vragen of ie misschien in zeven sloten tegelijk loopt en of de begeleiding wel zal signaleren als het niet goed met hem gaat. Al die muizenissen hebben zich de afgelopen tijd in m'n hoofd genesteld, en maalden daar, en maalden.
En nu opeens, hier aan de rand van het Sneekermeer, is die vermoeiende gedachtencarrousel in mijn hoofd tot stilstand gekomen, en kan ik eindelijk de wind weer horen, de golven die op het talud slaan, de koeien in de verte.
Ik merk aan hem dat ook hij zich moeiteloos en met zichtbaar plezier aanpast aan het oude patroon. 
Terwijl het koffiezetapparaatje in de caravan pruttelt en het bed weer is omgebouwd tot tafel zie ik hem buiten keurig zijn handdoek over het wasrekje hangen met het washandje netjes ernaast. Zo is Niels, alles op orde, geen chaos, geen bende. 
Hij neemt alle tijd om zijn toilettas weer in het kastje in de voortent te zetten en komt dan glunderend de caravan in waar ik zijn brood aan het smeren ben. 
"Mama, vind je het goed? Maarten en Stefan hebben ook een baard en snor. Ik denk dat het bij mij best wel zal staan en ik zie er dan ook wat ouder uit, want dat wil ik graag. En mama, ...... dan krijg ik ook nog eens eerder verkering!" voegt hij er met een 'big smile' aan toe en laat zijn rechterhand triomfantelijk over de zachte zwarte haartjes onderaan zijn kin glijden.
Terwijl hij me met z'n liefste gezicht aankijkt zie ik in een flits opeens de man voor me die hij wil zijn. 
"Ja hoor Niels, ik vind het een goed plan!"

Annet  

Herboren (2016)

Ik heb 
de stilte
weer gevoeld

en tintels
dauw
geproefd

ik trad
weer binnen
in mezelf

en zag 
hoe alles
is bedoeld.



Annet