"Hou mijn stok eens vast, dan pak ik de verrekijker."
Mijn vader zit met een bleke snuit, armen die veel te lang lijken en benen die knokig uit zijn veel te grote bermuda steken bij mij in Terhorne op een stoel waarin ie lijkt te verzuipen. Maar hij geniet. Zijn blik dwaalt over het Snekermeer, het meer dat zoveel herinneringen bij hem oproept. Hij houdt de verrekijker strak tegen zijn ogen, Pip drentelt aan zijn voeten.
"Pap je hebt een kruimel bij je mond", zeg ik en ik veeg voorzichtig een stukje cake van zijn lippen. "Annet, weet je nog, bij die boei...?" en hij legt de verrekijker even weg en wijst met zijn vinger naar de gele boei die vlak voor onze neus ligt. "Hier moesten we altijd gijpen, en ik maar roepen "hoofd naar beneden!". Weet je nog?" Hij kijkt zwijgend voor zich uit.
"Ik heb zulke droge lippen, dat krijg ik van die medicijnen, heb je wat te drinken?" Even later hou ik het bekertje water met ijsklontjes voor zijn mond en kiep het een beetje. "Gaat het goed pap?"
Hij gunt zichzelf nauwelijks tijd om te drinken. Zijn hand grijpt alweer naar de verrekijker en nu zwenkt ie naar links. "Oh ja, en Goeingarijp, daar zijn we nog eens omgegaan en toen heb jij me gered want ik zat vast onder het zeil." Hij pakt mijn hand en drukt er langzaam een kus op. "Ja pap, ik weet het allemaal nog" zeg ik en ik droog met een tissue een glinsterend pareltje op zijn voorhoofd.
Om 2 uur geeft ie aan even te willen liggen. Ik doe zijn schoenen uit en leg hem voorzichtig op het opgemaakte bed. "Pap als je heel even omhoog komt kun je op het meer kijken" zeg ik en ik duw wat kussens in zijn pijnlijke rug zodat hij door het raam de wedstrijdbootjes kan zien. Zijn ogen zijn nat. Met een schokschouderend "Je hebt hier een gouden plekje Annet" valt ie in slaap.
Als ik hem aan het eind van de dag weer heb thuisgebracht en hij me, zittend op zijn ziekenhuisbed heeft overladen met bedankjes, reis ik weer af naar Terhorne waar ik bij de plaatselijke supermarkt nog wat boodschappen doe.
Als ik het opschrift van deze fles cola zie krijg ik het heel even te kwaad ..........
