Mam (2016)

Ik zie de jaren
in je huid

en je leven
in je ogen

daar waar zoveel 
heeft gebruist

is de kalmte
nu gekomen

elke keer 
als ik bedenk

hoe het zijn zal
zonder jou

voel ik leegte
diep van binnen

en een 
eindeloze kou.



Annet

2 juni : controle UMCG (Lucinde 2016)

Je dikke haar,
het kuiltje

ik ben er alweer
aan gewend

je wimpers
en je gave huid

je snelle tred
en je flapuit

zo ver
en zo dichtbij

ik wil het
graag vergeten

maar elke keer
als we hier zijn

word ik 
van binnen
opgevreten.



Mama 

Haast (2016)

"Mama, ik moet om 17.45 uur op de barbecue zijn. Hoe laat kom je me halen?"
Met gevaar voor eigen leven slinger ik op m'n fiets met de telefoon aan mijn oor. Niet echt handig als je al haast heb. "Niels, ik kom net van kantoor,  ik moet opschieten want ik heb een afspraak bij de kapper. Voor verven en knippen. Ga maar even iets voor jezelf doen, ik leg nu neer". 
Ik wurm met 1 hand mijn telefoon in mijn fietsmandje, grijp met 2 handen mijn stuur vast en kan nog net op tijd een kuil in de weg omzeilen. Vol gas naar de kapper.
Ik gier de bocht om en rij het terrein van de kapsalon van vriendin Fokje op. Daar hangen de klanten er ondertussen met de benen uit. Immers het is vrijdagmiddag. Gelukkig ben ik snel aan de beurt. Terwijl ik naar een stoel word gedirigeerd en het blubsietje voor mijn haarkleur wordt klaargemaakt vertel ik dat ik redelijk onder tijddruk sta vanwege Niels zijn barbecue. 
Als ik eenmaal als een soort vogelverschrikker, met m'n hoofd voor bruine blubber en lapjes zilverfolie in de stoel zit bel ik Niels om te zeggen dat ie niet in paniek moet raken, maar dat ik even wat vertraagd ben. Aan de andere kant van de lijn hoor ik een diepe zucht. "Mama, straks kom ik te laat, ben je wel op tijd, mama? Ik loop wel vast naar beneden." Ik kijk naar mezelf in de spiegel. " Nee, dat kan echt niet", denk ik hardop. Ik begin hem nu toch echt te knijpen. 
"Fokje, ik moet weg, ik kom straks wel terug" zeg ik gedecideerd en ik sta op en loop met een hoofd vol blubber en zilverfolie, met de kapperscape en handdoek nog om, richting de deur. "Mens, zo kun je toch niet op de fiets?!" roept ze me nog na en ze trekt de cape en de handdoek van m'n schouders. Ik spring op m'n fiets en staande op de pedalen dender ik naar huis. Ik voel de natte kledder op m'n hoofd. 
Daar aangekomen draai ik net iets te strak om de dennenboom op de hoek van de oprit en neem de halve boom mee. Nadat ik ben afgestapt manoeuvreer ik met m'n fiets langs de auto en de caravan en druk onder de carport m'n voorwiel met kracht de fietssteun in. Terwijl ik de naalden uit m'n haar peuter, koekeloer ik nog gauw even in de brievenbus en hengel er wat post uit. Gelukkig staat de bovenkant van de voordeur open en kan ik met 1 hand de klink aan de binnenkant kantelen. 
Eenmaal in huis gris ik mijn autosleutels van de sidetabel en tracht nog iets van een haastig conversatietje te voeren met Lucinde die mij hoofdschuddend zit aan te kijken. "Wat ben jij nou aan het doen? Weet je wel hoe je eruit ziet?" 
"Ik moet er als een haas vandoor, Niels heeft een barbecue van de voetbalclub en hij moet er om kwart voor 6 zijn!" woordenwaterval ik . "Oh, dat haal je nooit", mompelt jongste bloedje met een grijns terwijl ze me van top tot teen bekijkt en stikt van het lachen. Met m'n schoudertas in m'n kielzog draaf ik de deur weer uit en race in m'n auto naar Niels zijn huis. 
Hij staat al voor de deur te wachten en is druk in gesprek met z'n begeleidster. Ik ben opeens helemaal vergeten hoe idioot ik eruit zie met een hoofd vol blubber en de wereld zilverfolielapjes dus ik stap doodleuk de auto uit om Niels over de weg te helpen. Ik zie de mondhoeken van de begeleidster uitbundig krullen. "De eerste indruk is een daalder waard", zou mijn vader gezegd hebben...." Mama, je ziet er wel een beetje raar uit. Het is zeker nog niet klaar....?"   
Vervolgens koers ik volle kracht vooruit  naar de locatie van de barbecue, zet Niels af en stuiter een kwartier later de kapsalon weer binnen. 
"Waar waren we gebleven?"  


Annet