Zolang
na het afscheid
staat u
mij nog bij
hoe u was
hoe u sprak,
wat u deed
wat u zei
ik heb me gelaafd
aan uw
zeemannentaal
ik hing
aan uw lippen
bij elk stoere verhaal
en nu het weer mei is
en uw verjaardag nabij,
zelfs achttien jaar later
voelt u nog dichtbij.
Annet
De stoel
bij het raam
de kristallen
karaf
bonbons
op de tafel
en de radio
zacht
het Wedgwood
gestoft
en de post
gesorteerd
in het huis
van mijn moeder
waar mijn
verleden regeert.
Annet
Meisje van zestien
heeft alles gezien
volwassen geworden
met het mes in de rug
een eiland omspoeld
door twijfels en zorgen
geef mij liever morgen
het kind in haar terug.
Annet
