Ik zie nog steeds
het kind in haar
ik voel haar handje
in mijn hand
ik vlecht weer staartjes
in de morgen
en geef haar schepjes
vol met zand
ik zie nog steeds
het kind in haar
ook als mijn hoofd
wel anders weet
mijn hart wordt zoveel
meer gewaar
en zorgt ervoor
dat ik niets vergeet.
Annet
Ik hunker
naar kusten die
nooit zijn ontdekt
naar stranden
met schelpen
die niemand
nog kent
naar rivieren
waar rotsen
de bedding
verplaatsen
zo zoek ik
steeds weer
naar het eeuwige
raadsel.
Annet
Het is zo bijzonder
dat hij kijkt
naar mijn wereld
dat hij loopt
op de plekken
waar ik zelf ooit verkeerde
als hij lacht naar de
eenden met zijn handjes
gestrekt
dan is in mijn hart
de ontroering gewekt.
Annet
