Donderdag 24 december 2015.
"Mammmaaaa, ik kan mijn oude telefoon verkopen op Marktplaats voor 225 euro!"
Lucinde schreeuwt euforisch vanaf haar open zolderkamer naar beneden. "Kom eerst maar naar mij toe, want ik heb last van mijn keel en ik wil mijn stem sparen" , App ik terug.
Nog geen minuut later verschijnt mijn jongste bloedje op haar sokken in de keuken en ploft met een rood hoofd op een stoel.
"Ik weet het niet hoor, het is wel een erg hoge bieding" pruttel ik al roerend in de pannen. "Ik zou eerst nog maar even wachten met de verkoop, je hoort tegenwoordig zulke rare verhalen over internethandel". Mijn kritische reactie wordt beantwoord met een lelijk gezicht. "Mama, hij biedt wel honderd euro meer dan die anderen, dat geld kan ik dan mooi besteden in Londen". De dollartekens schitteren in haar ogen. Mijn onderbuik gevoel daarentegen verontrust me.
Nadat ze alles in de strijd heeft gegooid om mij te overtuigen van de veiligheid van Pay Pal en ik desondanks mijn twijfels houd, gooit mijn puber het over een andere boeg "mama maak je toch niet zo druk, het is uiteindelijk wel MIJN telefoon..!" en besluit ze toch op het extreem hoge bod in te gaan.
Er volgt een emailwisseling met de koper. "Ja mama, ik weet wel dat ie slecht Engels schrijft, maar ik snap heus wel wat hij bedoelt.." zegt ze als ik een vluchtige blik werp op de 'houtje-touwtje' emails waarmee ze ten bewijze van haar gouden deal triomfantelijk voor mijn neus zwaait.
Dan pakt ze het kleinood keurig in een doosje, plakt het goed vast en vertelt mij en passant dat het pakketje naar Duitsland moet worden verzonden.
Na afgifte op het postkantoor krijgt ze, eenmaal weer thuis, via Pay Pal instructies over het doormailen van het track & trace nummer aan de koper.
Als het avondeten achter de rug is begint de stemming bij mijn jongste bloedje wat te kenteren. "Mama, ik heb het geld nog steeds niet, en ik zie nu opeens dat het geld naar een heel ander emailadres gaat, en hij mailt me ook niet eens terug om te zeggen waarom het geld er nog steeds niet is, en wie die persoon is van wie dat andere emailadres is....."
Ik zie de paniek in haar ogen. Het zelfvertrouwen dat een paar uur daarvoor van haar afspatte is in 1 klap weg. Voor mij staat een zielig vogeltje. "Mama, ik denk niet dat hij nog gaat betalen, het duurt veel te lang, en nu ben ik mijn telefoon ook nog kwijt!" Door haar tranen heen zie ik boosheid en onmacht. De waarheid begint in alle hevigheid tot haar door te dringen."Mammmmaaa, ik ben opgelicht. Die Pay Pal mailtjes waren nep!"
Die avond begin ik te bellen. Post.nl, hun Duitse collega's, en de politie. Ik vertel het verhaal telkens weer, hang tijden in de wacht, en word van het kastje naar de muur gestuurd. De zondag na Kerst herhaal ik de hele bel-exercitie nog een keer, echter wederom tevergeefs.
Tijdens de aangifte bij de politie wordt alle hoop op een goede afloop de grond ingeboord : "dat pakketje kunt u niet meer stoppen." Het enige goede nieuws op dat moment is dat er door tussenkomst van de kerstdagen wellicht tijdwinst is geboekt, aangezien ik tijdens het zoveelste telefoontje aan post.nl te horen krijg dat het pakketje zich nog steeds in Nederland bevindt. Stoppen of onderscheppen kan volgens hen echter niet meer.
Dinsdagmorgen voor dag en dauw doe ik een laatste ultieme poging om via de backoffice van post.nl ervoor te zorgen dat het pakketje in Duitsland geblokkeerd wordt en niet aan de geadresseerde wordt overhandigd.
Dinsdagavond krijgen we bij intikken van het track & trace nummer tot onze grote opluchting opeens een afwijkende melding "verzending niet meer beschikbaar". De volgende ochtend komt het verlossende mailtje : "uw zending is met succes onderschept en onderweg terug naar Heerenveen."
Groot groeien is een lange weg.....
Annet
