"Verlies, verwerking, vergankelijkheid en verantwoordelijkheden"
Vier levensaspecten die met me hebben gepingpongd de afgelopen maanden.
Alle zekerheden zegen ineen, alle vastigheden verschrompelden.
Aan het roer staan van het schip der zorgen en verantwoordelijkheden blijkt nu, weliswaar sluipend, zijn tol te hebben geëist. Daar waar eerder daadkracht overheerste bleef ik tobbend en besluiteloos in een vacuüm hangen, waar voorheen actie en reuring mijn bondgenoten waren, zoek ik nu de stilte op en roep ik de rust aan.
Ik wandelde als een zombie in de regen, ik leunde lusteloos tegen de wind en liet mijn zeilen los.
Maar vanmorgen merkte ik dat ik, langzaam maar zeker weer op koers raak. Ik heb mijn midzwaard laten zakken en ben niet meer op drift.
Mijn vaantje, dat zich tot voor kort tureluurs draaide komt weer vaker strak te staan en de zon piept steeds meer dan slechts mondjesmaat door de wolken.
Ik heb weer zin om de wind in mijn nekharen te voelen, de grootschoot over mijn knokkels te trekken en met mijn billen over het gangboord te hangen.
Mijn dek is weer spiegelend gezeemd, de fok staat bol en de protestvlag heb ik eindelijk uit het wand gehaald.
Wanneer ik mijn eerste boei ga ronden weet ik nog niet, voorlopig nog maar even genieten van het voordewindse rak.
Annet
