Dankbaar (2016)

In het huis
van vlees en bloed

staan weer 
verse bloemen

zijn de luiken
uitgeklapt

lijkt de tuin
veel groener

in het huis 
van vlees en bloed

gaat de vloer
weer glimmen

dans ik stoer
mijn eerste wals  

voel ik dankbaarheid
van binnen.






Annet

Alles komt goed (Niels, Lucinde 2016)

"Mama, ik leg er ook een stamppotstamper in, want ik weet wel hoe dat werkt."
Niels en ik lopen door Blokker. We zijn bezig huishoudelijke spullen uit te zoeken voor zijn nieuwe appartement. Hij zeult met twee zwaar belanden oranje plastic mandjes. Terwijl ik voorzichtig drie glazen dekschalen onderin mijn eigen mandje poot, is hij alweer een straatje verder. "Oh mama, we moeten niet vergeten bakken voor de chips te kopen, en een koektrommel en een droppot, net als thuis" hoor ik achter me.  En weg is ie. 
Hij struint met de zware mandjes straatje na straatje af en slingert, buiten mijn gezichtsveld, telkens luidkeels een vraag door de winkel. "Mama, hebben we al een klok?" Mama, hebben we al eierlokjes?"
Het is heerlijk om zo samen met hem de volgende stap te zetten. Hij en ik. Zoals we ooit begonnen zijn. Wij samen tegen de wereld. Trots laten zien dat de koers is uitgezet. Hoe lang de weg ook nog is en hoe vaak we ook nog gaan strompelen. Alle zorg, aandacht, stimulering en coaching zijn stuk voor stuk dik de moeite waard geweest en hebben ons nu uiteindelijk op dit punt gebracht: een eigen appartement, met zorg op maat, tien minuten lopen van elkaar verwijderd. Zijn geluk is mijn geluk, al 26 jaar lang, met ups en downs. 
Als we bepakt en bezakt thuiskomen treffen we een glunderend gezelschap aan de keukentafel aan. Lucinde, haar beste vriend Jeffrey, en mijn zusje, die over is uit Maleisië, zitten zichtbaar te popelen om ons blijkbaar iets heel belangrijks te vertellen. Laptops zijn opengeklapt, en mondhoeken staan vrolijk gekruld.
"Mammmmaaaa,  Jeffrey en ik hebben de reis naar Kuala Lumpur geboekt, en Valerie weet al allemaal leuke dingen die we kunnen gaan doen, en Megan en Jamie zijn dan ook vrij, en we moeten overstappen in Dubai, en ik ga vragen of ik de komende tijd ook op zondag mag werken, want ik moet natuurlijk wel geld mee, en Jeffrey gaat wat van zijn konijnen en cavia's verkopen. Oh mama, we hebben er zoooo'n zin in!" 
En terwijl Niels trots zijn nieuw gekochte spullen uitstalt en Lucinde de rest van haar bucketlist doorloopt, hoor ik, diep van binnen, dat kleine vertrouwde stemmetje, dat stemmetje dat me nooit in de steek heeft gelaten, dat altijd op de achtergrond klonk, de ene keer helder, de andere keer dof. En zelfs als ik het niet hoorde, wist ik dat het er was:
"Alles komt goed".      


Annet

Terhorne forever (2016)

Ik kan lachen bij je,
huilen

al meer dan 
veertig jaar op rij

en als ik weer eens
wil schuilen

ben jij er nog steeds
voor mij

tiener, puber,
jong volwassen

scheidingen, 
verdriet en rouw

jij was die 
mijn pijn verzachtte

altijd vond ik troost
bij jou.




Annet