Lieve klein (James 2015)

Jij lieve 
klein

jouw zijn
raakt mijn
gemoed

blij zijn
voelt bij jou 
goed

wij zijn wel
groot en wijs

maar kwetsbaar
in ons hart

soms kleiner nog 
dan jij.



Oma

Kadaster dingetje (Valerie 2015)

Zaterdagochtend 17 oktober j.l. 
App-je uit Kuala Lumpur : 
"Joehoe, kun je maandagmorgen om 7.45 uur even in ons huuske in Lemmer zijn? Het kadaster komt het perceel opmeten. Ik heb namelijk een akkefietje met de buurman, die doodleuk twee bomen uit mijn tuin heeft weggehakt toen wij net onze hielen hadden gelicht. Ik heb hem een brief op poten gestuurd, zal ie niet blij mee zijn. Als jij er bij bent weet ik tenminste zeker dat dat kadastermannetje de goede kant opmeet. Zodra we de kadasteruitslag binnen hebben laat ik er meteen een maximale schutting neerpoten. De tuinman staat al op scherp. Ook even opletten bij het vaststellen van mijn watergebied want de buurman zijn boot ligt ook nog eens op mijn terrein. Enne, hou 'em op een afstand!".   
"Oké, komt voor de bakker, ik rij er wel heen en hou een oogje in het zeil. Laat die buurman maar aan mij over" App ik terug.
Maandagochtend rij ik fris en fruitig naar Lemmer en ga, nadat ik de lichten in huis heb aangedaan, posten in de woonkamer. Ik hou mijn winterjas aan want het is gruwelijk koud in het huis en ik wil de verwarming niet onnodig aanzetten. 
Om 8 uur hoor ik gestommel bij de voordeur. Het kadastermannetje is zijn bestelbusje aan het uitladen en zet zijn indrukwekkende meetapparatuur tegen de muur. 
Ik neem hem mee naar het 'conflict-gebied' in de achtertuin en bij het water en meen in een flits bij de buren een slaperig hoofd tussen de gordijnen van de openslaande deuren te zien. "Dat zal de boze buurman zijn", glimlach ik in stilte en ik trek mij met capuchon op terug in de woonkamer terwijl het kadastermannetje aan de slag gaat. 
"Prrrrrrrrringggg!" Als ik de voordeur opendoe staat daar een uit de slaap weggerukte boze buurman met een verontwaardigde blik in zijn ogen, een ongeschoren gezicht en een snel aangeschoten jas die scheef is vastgemaakt. Hij neemt mij misprijzend op van top tot teen. Ik op mijn beurt steek vriendelijk mijn hand uit en stel me rustig voor, waarop hij onmiddellijk begint te mopperen "ik vind het allemaal toch wel zo kinderachtig, die brief van je zus, en ja, die boom was sowieso een lelijk ding, en wat maakt het nou uit dat mijn boot op hun terrein ligt, ze zijn er toch niet!" 
Het kadastermannetje die het gesprek klaarblijkelijk heeft gevolgd laat zijn meetapparatuur in de steek en komt erbij staan. Hij kan niet anders dan beamen dat het op zijn zachtst gezegd niet netjes van de buurman was om zonder toestemming bomen weg te hakken in andermans tuin. 
Als de meetmeneer even later weer de bosschages in duikt om ijzeren buisjes in de grond te timmeren ten teken van de erfscheiding, komt de boze buurman naast me staan en zegt vleiend. "Ik blijf het kinderachtig vinden hoor, maar uw zus en ik komen er vast wel uit. We zouden samen een afscheiding kunnen aanbrengen in de vorm van coniferen, planten en struiken, en dan met zijn tweetjes betalen". En dan voegt hij er nadrukkelijk aan toe "Ik vind alles goed, zolang er maar geen schutting komt....". Er kriebelt een binnenpretje bij mij, ..... hij moest eens weten. 
Even later komt ook een bevriende overbuurman poolshoogte nemen in de achtertuin van mijn zusje. Hij loopt demonstratief door tot de steiger en werpt een blik op de water-eigendomslijn die het kadastermannetje heeft aangegeven. Het zeiljacht van de buurman steekt overduidelijk ver voorbij zijn eigen terrein. Waarop de overbuurman zijn hoofd om de hoek van de heg steekt en triomfantelijk roept : "Volgens mij moet je die boot ook verkopen, want hij past bij lange na niet op je eigen plek!"
's Avonds krijg ik een App-je uit Kuala Lumpur. "En? Hoe ging het?" 
Ik typ : "Alles onder controle, buurman zingt toontje lager, schutting wordt schrikken, boot in de verkoop".


Annet
      

    

Broosheid (Lucinde 2015)

De kwetsbaarheid
van ons bestaan

het slappe koord
waarop we leven

ik kijk nu anders
tegen dingen aan

ik heb het nu 
pas echt begrepen.




Annet