"Weet iemand waar
Johan is?" "Volgens mij in de kieteltent", gaapt Siets. Begin
juli vaste prik, de dolste zeilweek van het jaar. Met trailers, proviand, boten
en tenten togen we naar Schildwolde om daar de boel traditiegetrouw met ons
ploegje weer eens flink op de kop te zetten. Steevast stond de
"residentie", de moedertent van Siets, pontificaal in het midden en
schaarden wij onze kleine tentjes er omheen. Johan en Gea voegden zich bij ons
met hun rode bus, door Siets omgedoopt tot "kieteltent" en dan kon
het feest beginnen. Eten was niet meer dan een noodzakelijk kwaad en diende
slechts als ondergrond..., want Boei 12 lonkte en hield ons tot vroeg in de
ochtend in haar greep. De blikken Suzi Wong nasi, de koude ravioli, de kleffe
pannekoeken die door de lucht vlogen en dan toevallig op een hoofd belandden,
het hoorde allemaal bij De Schildweek. "Hee, lig jij hier ook, en waar is
Marjan eigenlijk, we moeten opschieten, we starten over een uur". Na
ultrakorte nachtjes stonden we lodderig onze boten op te tuigen voor de
dagwedstrijd. Dan 's middags even bijkomen, boekje, dutje, om s' avonds na de
zoveelste ondefinieerbare maaltijd "volgens mij moet je dit warm eten..."
weer hevig te swingen en te keten.
Jongens, waar blijft de tijd.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten