"Hee, we zouden nu toch "pom pom pom" zingen en door de knieen gaan", fluistert Ton zijn koorleden toe. "Neen oen, het tussenstuk is nog niet begonnen, doorzingen!", sist Valerie. Jacob voelt dat zijn pruik langzaam scheef zakt en bedenkt dat ie om de broek van zijn vader bij nader inzien toch beter een riem had kunnen doen. Janny kan met moeite haar in de haast gefabriceerde luier op zijn plek te houden en raakt tekstueel het spoor totaal bijster. "Waar zijn we eigenlijk?" vraagt ze aan haar buurvrouw. Valerie is inmiddels opgehouden met zingen en geeft zich, gekleed in de trouwjurk van haar moeder, over aan een onbedaarlijke lachstuip. Een volle zaal met enkel bekenden ligt bijkans in een deuk als het zoveelste couplet finaal de mist in gaat en de kledingstukken van de koorleden hun weg richting de grond zoeken.
Het slotfeest van de camping vierden we elke zomer in de Buorkerij, in de kern van het dorp, en hoe goed we ons optreden ook voorbereidden, het draaide altijd op hetzelfde uit: chaos en lachen, gieren, brullen.
Wat een heerlijke tijd om op terug te kijken.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten