Sleepperikelen zeilwedstrijden: "Janny en Annet, hebben jullie alles,
peddel het meer maar op en hou een landvast bij de hand, ik pik jullie zo op,
ik wil op tijd door de brug".
Oom Gerard bereidt zijn sleep voor op vertrek. "Nee wacht even, mijn routekaarten liggen nog bij de caravan en
mijn brood en drinken ook", roep ik in paniek en ik geef een schreeuw
richting het veld. Flapperend in haar nachthemd, het haarnetje op half zeven
komt mijn moeder de steiger op rennen met de missende spullen.
"Denk er
nou zelf toch eens aan, het is altijd hetzelfde, kijk je stopwatch was je ook
nog vergeten" pruttelt ze. "Waar blijft Rene nou weer, is ie het
slootje al uit?", oom Gerard, normaliter de rust zelve, begint hem te
knijpen. "Straks komen we te laat", verzucht ie terwijl ie de motor
van zijn boot start en tante Truus op het achterdek klaarstaat om ons landvast
te vangen en aan een van de kikkers vast te maken.
Ook Rene die inmiddels op
het meer dobbert gooit zijn sleeplijn en zo koerst het moederschip uiteindelijk
richting de Heerenzijlbrug en kabbelen wij erachter.
Tijdens de sleep naar
Goingaryp bekijken we de windrichting en plakken de banenkaarten alvast op de
gangboorden. "Wat een gehaast om niks, we zijn zat op tijd", roept
Rene boven het geluid van de motor uit.
De brugwachter haalt glimlachend zijn klompje in..........
De brugwachter haalt glimlachend zijn klompje in..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten