Als ik voor de deur sta, ziet de kamer er leeg uit. Een stapeltje kranten ligt op tafel, daarnaast een bril, een gehoorapparaat en een tweetal net opengemaakte brieven. "Joehoe, opa doe eens open, waar is je gehoorapparaat, ik zit op de wc!", klinkt er uit het kleine raampje boven mij nadat ik lang op de bel heb gedrukt. "Oh, Annet, we zijn wel thuis hoor", de deur gaat langzaam open en opa doet een stap naar voren. "Leg je even de parkeerkaart achter de ruit?" en hij drukt me het geplastifeerde kaartje in de hand. "Opa, doe gauw de voordeur dicht anders vliegt Siska naar buiten!" roept oma vanuit de wc. "Ja ja oma, de kooi is nog dicht, er kan niks gebeuren", stelt opa haar gerust. In de kamer schijnt de zon heerlijk naar binnen, plantjes staan in glimmende potten op de vensterbank, de kachel brandt en er staan twee kopjes op tafel.
Als oma de kamer in komt loopt ze rechtstreeks naar de kooi en zet het deurtje op een kier. "Ik ben toch wel zo wijs met mijn Siska", zegt ze terwijl ze met haar neus tegen de tralies aan staat. "Ik kan haar gele veertjes gelukkig goed zien he opa?""Ja oma, dat is mooi", vleit hij terwijl hij een pak koekjes probeert open te maken. "Lytse rakker!" galmt het opeens door de kleine kamer, grasparkiet Siska laat van zich horen. "Het is een aardigheid, en kijk ze geeft ook kusjes" . Oma houdt zich vast aan het dressoir om vervolgens met haar gezicht vlakbij het kopje van de parkiet te komen. "Als opa nou goed de deuren dicht houdt hoef ik mijn Siska nog lang niet te missen", vervolgt ze. Opa heeft inmiddels het pak koekjes open en mompelt wat.
Als ik wegrijd en ik kijk in mijn achteruitkijkspiegel raak ik ontroerend door de twee uitbundig zwaaiende gestaltes......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten