Terhorne forever; rode draad door mijn leven. Daar kom ik steeds thuis, daar werd ik gevormd, daar ben ik geworden. Ik ken elke steen, de geur van de struiken, het gevoel van mijn boot in planee. Ik spreek er de taal van de wind. Ik ben er volwassen, maar herken bij vlagen het kind. Soms als het licht even uit is, verlang ik terug naar die tijd. Toen de schaterlach weerklonk door de bomen, de boten met bollende zeilen. Je hebt me gevormd, dit ben ik geworden.
Terhorne, een vat vol heerlijke herinneringen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten