Ode aan Niels

24 jaar geleden. Mijn eerstgeborene, de eerste die het magische woord 'mama' tegen me zei.

 

We zijn een lange weg gegaan ; je zou nooit leren praten en lopen zou je evenmin. Er volgden jaren van therapieen, van oefenen, van doorzetten en geloven in. En kijk nu waar je bent, en wie je bent geworden! We zijn er nog lang niet, maar we hebben een doel. Als ik het sociaal maatschappelijke vangnet om je heen heb voltooid, kan ik je loslaten.

 

Ik ben blij dat je mij als je moeder hebt gekozen. Ik had je voor geen goud willen missen! Gefeliciteerd! X, mama