Berkenlaan 39, Haren, het huis waar ik mijn jeugd doorbracht. De achtertuin met de kersenboom, waar merels zich te goed deden en wij schaduw zochten, de loom schommelende hangmat waarin ik mijn verdrietjes overdacht, de "schat" onder de steen bij de oprit, er is zoveel. De grote struiken waarin je je zo heerlijk kon verstoppen, de garage waar we schooltje speelden, mijn kamertje waar ik mijn gedichten schreef. Als ik in de buurt ben trekt het huis als een magneet, dan moet ik er heen, stilstaan, kijken, voelen, herinneringen snuiven. In mijn hart blijft dit mijn huis, de plek waar de lach altijd groter was dan de traan, de deur voor iedereen openstond en gastvrijheid hoogtij vierde. Op mijn netvlies komen de fameuze donderdagmiddagen voorbij, de zoete inval, soms zaten we met 15 man op een kluitje, jong en oud, dan werd er gezongen, gelachen, gedanst en gedebatteerd.
Niets was te gek, alles kon.
Mijn huis, mijn hart, mijn herinnering....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten