"Ik kom uit een arm, maar evenwichtig
gezin", spreekt de 81-jarige met heldere, soms overslaande stem."We
waren niemand en we hadden niks,". Hij pauzeert even en lijkt in gedachten
verzonken. Ik zit op de velours gebloemde bank, schrijfbloc op schoot, mijn pen
geeft vorm aan zijn levensverhaal.
Ik vang zijn emoties en breng hem in contact
met zijn herinneringen. Sommige zijn pijnlijk, andere ontlokken hem gedurende
het gesprek een glimlach. Hij herbeleeft zijn kattenkwaad, zijn eerste baan,
zijn eerste kus...
Ik
leer van hem, over hoe het was zonder overdaad, de overzichtelijkheid van toen,
de soberheid. Hij schetst mij het gevoel van dagenlange honger, toen de oorlog
in elke vezel kroop en een kind van tien moest werken voor twaalf en halve
gulden per jaar.
Ik word er stil van .... elke keer weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten