"Hou op met dat
getreuzel, jullie moeten het water op, heb je je baan al bekeken, volgens mij
is de wind gedraaid!" De supporters, lees - onze ouders -, waren bijkans
zenuwachtiger dan wij. Onze boten lagen vaak op een vaste walplek op de Greate
Griene. 's Ochtends vroeg toog de karavaan met ouders en kinderen in kajuit-,
motor- en speedboten naar het rustige eiland in het Sneekermeer waar we onze
boten hadden liggen. Er werd nog gauw een plasje gedaan in het struikgewas,
alvorens de wetsuits en de zeillaarsjes, meestal nog koud en nat van de vorige
dag, aangingen en de haren in een staartje werden gebonden. Vaders en moeders
renden koortsachtig af en aan met stopwatches, zwemvesten, trapezebroeken en
banenkaarten. Onderwijl doorelkaar roepend "Wie gaat het eerst het water
in, jongens help even duwen!" "Maak nou toch eens voort!"
Ja
hartverzakkingen hebben we ze bezorgd.
Maar ze waren er wel. Regen, hagel, storm of
wind, en ze verzaakten nooit...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten