"Toe Bettie, Marjan, help!", "Annet laat me los!"
Sjoerd, de DJ van De Kajuit die ons tot half 1 's nachts op zijn opzwepende muziek liet swingen alsof ons leven er vanaf hing, en die deze middag even voor de gezelligheid aan kwam waaien had geen flauw idee wat hem op de camping te wachten stond. Binnen de kortste keren hadden de meiden hem te pakken en lag ie in de sandwich. Een eindje verderop halen Jacob en Siets hun vaste geintjes met elkaar uit.
Het gebeurde ook regelmatig dat de verkering van thuis werd meegetroond naar de camping en daar hun vuurdoop kregen. De meesten kwamen er zonder kleerscheuren van af en werden al snel in de vaste clan opgenomen. Zo ook Els van Siets. Terwijl zij zich gezellig nestelt tussen zijn knieën kijkt Goos geamuseerd toe hoe er om hem heen wordt geouwehoerd.
Het was vaak dollen voor de caravan van Mieke. Haar strategische plek op camping 'Oan e Poel' zorgde voor dagelijkse bedrijvigheid. Kwam je van de steiger en zag je haar zitten in het bekende hoekje tussen de caravan en de tent met een kopje koffie voor zich en verdiept in een krantje dan kon je er de donder op zeggen dat het groene trommeltje met koekjes die ochtend was bijgevuld. Het loopje erheen was dan snel ingezet.
Gastvrij als altijd stond er binnen de kortste keren een kop koffie voor je neus en presenteerde zij een roomboterkoekje uit het trommeltje.
Ook voor het dagelijkse buurten was Mieke haar stek uitermate geschikt, er was altijd een praatje te maken, naald en draad te halen en je kon er onzinnige dingen lenen die niemand anders bij zich had. De hele camping wist het ook, "ga maar naar Mieke, die heeft het geheid, die tweede caravan met die oranje voortent." Ik heb me er als dochter jarenlang over verbaasd waar ze al die meuk vandaan haalde, maar feit was, je kon het niet zo raar bedenken of mijn moeder had het bij zich.
"Oh, maar dat moet ik ergens hebben", was altijd haar reactie als iemand wat bij haar kwam vragen. "Pak maar een kop koffie, ik ga even zoeken." Dan struinde ze vastberaden haar caravan door, trok een kastje of een bak open en voila, ze vond het altijd.
Toen de camping werd opgedoekt en wij al die spullen door onze vingers lieten gaan had elk dingetje zijn verhaal, bijna veertig jaar Terhorne, wat wil je......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten