"Wat doen we met eten?"
An, Mieke en Helene staren verveeld voor zich uit en je ziet ze denken. Geen van drieën voelt ook maar enige behoefte om straks te koken. "Ik heb nog iets staan van gisteren" schiet Mieke te binnen, "ik warm het gewoon op, en anders ga ik wel kijken of ik bij Annet kan aanschuiven, die heeft toch altijd teveel". Ze pakt nog een chippie uit het houten bakje voor zich en nipt aan haar sherry'tje. "Nou ik hoef niet eens te piekeren" zegt Helene laconiek terwijl ook zij het glas naar de mond brengt, "ik heb in mijn boot geen eens pannen, haha!" An en Mieke schateren vrolijk mee.
Opeens komt er in de caravan van Jan en An iets in beweging, er klinkt gebonk en gestommel.
"Let op, daar komt ie", gniffelt An terwijl ze haar beide vriendinnen een knipoog geeft. Ze heeft haar mond nog niet dicht of daar steekt Jan enigszins geërgerd zijn hoofd om de hoek van de caravandeur. "Anne, weet je eigenlijk wel hoe laat het is?" "Jawel hoor", zegt An die dit gedragspatroon na al die jaren kan dromen. "Moet je niet met het eten beginnen?" klinkt het mopperig vanaf het houten trapje waar Jan inmiddels staat.
Hij slaat het tafereel onder zich gade, hijst demonstratief zijn joggingbroek tot grote hoogte op en vervolgt zijn gemopper met "of krijg ik weer een gebakken ei?"
"Jan Leusink, in godsnaam, trek die broek niet zo hoog op, ik zie je schaap zitten!" gilt Mieke. An en Helene krijgen ook een en ander in het vizier, stoten elkaar ietwat te hardhandig aan en binnen de kortste keren staan de glazen sherry te wankelen op de tafel en gieren de dames het uit van het lachen.
Jan staat wat onnozel op het trapje en laat zijn blik quasi nonchalant naar beneden gaan. Het kwaad is reeds geschied, hij wordt deze avond niet meer serieus genomen.
"Kom jongens, dit wordt lachen, we schuiven gewoon bij Annet aan ..."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten