Houvast (Lucinde 2014)

"Mama, mag die stomme tekening van mij nou  e.i.n.d.e.l.i.j.k  'ns een keer van dat keukenkastje af?"
Lucinde zit haar huiswerk te maken aan de eettafel, drukt ongeïnteresseerd knopjes van haar rekenmachine in en krijgt opeens haar oude tekening in het vizier, die nog steeds een van de keukenkastjes siert. Ik sla geen acht op haar commentaar maar ga door met het zoeken naar mijn dagelijkse 'to do lijstje' dat er net nog lag en nu miraculeus genoeg verdwenen is. Terwijl ik links en rechts wat dingen optil, kranten opzij leg en alle zes de eetkamerstoelen achteruit schuif vraagt Lucinde andermaal mijn aandacht.
"Mamaaa, halloohoo, ik ben al 15, toen had ik net leren schrijven! Ik snap niet dat je die kinderachtige tekening van mij daar nog steeds doodleuk hebt hangen. Het slaat echt nergens op en ik schaam me ook nog eens kapot als hier kinderen van school komen. Wat moeten ze wel niet van me denken?"
"Maak je toch niet zo druk om zo'n tekening" zucht ik opgelucht met het teruggevonden "to do lijstje" in mijn hand. Ik loop naar het keukenkastje toe en blijf voor de kindertekening staan.
Haar stamboom door de ogen van mijn jongste bloedje die destijds net had leren schrijven, met een broertje en een zusje, een papa, een mama en twee opa's en oma's. Hoe overzichtelijk was het leven op die leeftijd, de tekening laat alle houvast zien die je nodig hebt als je klein bent. De grote lichtgroene boom, keurig ingekleurd, waarschijnlijk met het puntje van de tong uit haar mond en het potlood stijf geklemd in haar kleine knuistje. En een mooie rechte stam, natuurlijk moest die donkerbruin en ook netjes binnen de lijntjes. En nooit, nee nooit vergat ze de hartjes, grote hartjes, kleine hartjes, want iedereen hield van elkaar. 
Hoe vaak heb ik de afgelopen jaren tijdens het wegzetten van een wijnglas achter het kastdeurtje niet even gekeken naar de tekening die me in zijn kinderlijke eenvoud telkens weer ontroerde.
En al is de boom uiteindelijk grilliger gaan groeien en al zijn er appeltjes afgevallen en gekneusd inmiddels weet ik dat houvast niet in de boom zelf, maar in de wortels zit.