"Ik hoor een hele rare plof.."
We rijden afgelopen woensdag rond elven's avonds uit Amsterdam terug waar we jongste bloedje en een vriendinnetje hebben opgepikt na een concert van One Direction in de Arena. Als we onze medereizigster tegen half een 's nachts bij haar ouders hebben afgeleverd en jongste bloedje ligt te snurken op de achterbank begint de ellende. Ik schrik uit mijn lichte dommeling op en kijk naar mijn lief die aan het stuur zit en in het donker tuurt. "Ik kan het me verbeelden hoor maar ik verneem een hoog fluitgeluid en een soort van rammelpiepje..." breng ik schor uit terwijl ik in mijn ogen wrijf, alert rechtop ga zitten en mijn oren spits. Ja, ik hoor ook wat", mompelt lief. Hij heeft zijn mond nog niet dicht of daar volgt 'de plof'. "Getver, wat stinkt het opeens, soort van chemisch, dat kan toch niet waar zijn he" zucht ik en ik ben meteen wakker. Wij vervolgen stapvoets en met samengeknepen billen onze weg naar huis en staan een kwartier later naast een merkwaardig stinkende auto op de oprit. "Ik bel morgen meteen de garage", zeg ik gapend, opeens paniekerig beseffend dat we over een dikke week op vakantie gaan en ik met de caravan naar het Lago Maggiore moet...Wat als .....? De schrik slaat me om het hart. De volgende dag rij ik met lief voorop en met knipperende lichten naar de garage. Bij elke beweging van mijn voet op het gaspedaal zie ik in mijn achteruitkijkspiegel een dikke grijze wolk wegwaaien. De auto's die achter mij rijden zijn niet meer te zien, ze verdwijnen in de dot mist die ik uitstoot. Als ik de hele middag heb zitten wachten op een telefoontje van de garage komt rond zessen de onheilstijding. Mijn moeder, die even op bezoek is, en ik willen net een eerste nipje van ons drankje nemen en op de vakantie proosten. Als ik opneem is het eerst even stil aan de andere kant van de lijn. "Nou, das dus niet best mevrouw, klinkt dan de monotone stem van de garageman, "de turbo is ontploft, uw auto is economisch total loss...!".
Ik ga van ellende scheel kijken en zie twee oma Miekes. "Man, doe mij een lol, ik moet 7 juli met die caravan naar Italië, hoezo slechte timing, waar haal ik zo snel een auto vandaan?!" roep ik wanhopig door de telefoon. Ik denk eventjes nog "het lijkt wel of ik in 'Bananasplit' zit. Die nacht slaap ik beroerd en tolt mijn hoofd met allerlei doemscenerio's. .
Gisteren werd tot overmaat van ramp ook nog eens mijn bootje, dat ik had verkocht maar dat toch niet beviel, weer onaangekondigd op de oprit gepoot. Materiaal all over the place, maar hoe krijg ik het van A naar B? En wat moet ik met het wrak van mijn oude auto?? Het is zo treurig dat het haast lachwekkend wordt. Rond 8 uur gisteravond heb ik via Marktplaats het bootje weten te verkopen en bleken wat auto's die ik op het oog had bij nadere inspectie toch niet geschikt.
Vandaag vroeg uit de veren en vol gas (op de fiets..) weer achter een auto aan, de tijd begint te dringen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten