Sanne 23 jaar (1991-2014)

Hoe snel de tijd verstrijkt, waar zijn de jaren gebleven? 
Als zandkorrels gleden ze door onze vingers.  
Toen ik vanmorgen wakker werd door het geluid van een misthoorn in de verte, en mijn nog slaapdronken ogen in het half licht/half donker liet wennen aan de nieuwe dag, bleef mijn blik rusten op de drie ingelijste geboortetafereeltjes die oma Bartje jaren geleden met zoveel liefde voor haar kleinkinderen heeft geborduurd en die sinds de scheiding in mijn slaapkamer een prominente plaats innemen. Met de troostende mededeling "je moet het hier boven gezellig maken dan voel je je niet zo alleen", hield mijn moeder destijds de schilderijtjes vast en timmerde mijn vader drie spijkers op de juiste hoogte. Twee ouders die zich zorgen maakten om hun dochter maar haar verdriet niet konden overnemen. Tijdens de vele slapeloze nachten zat ik in die tijd vaak met het licht aan naar de drie schilderijtjes te kijken. Op momenten dat ik geen grond meer onder mijn voeten voelde wisten zij mij te aarden, als de donkere tunnel eindeloos leek, ontstaken zij het licht.
Sanne haar schilderijtje hangt in het midden en bestaat uit een schommelwiegje omringd door paarse krokusjes en andere lentebloemen. 'Sanne Marlijn' en haar geboortedag "6 april 1991" prijken in sierlijke lichtpaarse borduurletters onder een gevlochten krans van klaprozen. 
Vandaag, 23 jaar geleden verwelkomden wij jou, ons lentekind, het kleine en toch al zo vertrouwde wezentje dat ik zonder goed te hebben gekeken en in de veronderstelling verkerende dat ik louter een mannengezin zou krijgen meteen na de geboorte beschermend tegen me aanhield en liefdevol 'Sjors' noemde, jouw naam voor als je een jongetje zou zijn. Wat moeten we er nog vaak om lachen als we in een melige bui anekdotes aanhalen. 
23 jaar verder zijn we nu, en je staat op de treeplank van het leven. Alles wat je wilt ligt voor je als een blanke parel in een gave schelp, alles wat je kunt is waar jouw ontwikkeling  je heeft gebracht, en wie je bent is met oneindig veel zorg, liefde en toewijding voor altijd gegraveerd in de tegels van het pad dat achter je ligt.