"Ja oma, hoe moet ik dat nou weten?"
Sanne zit mopperend aan het kerstdiner, het wachten is op de volgende gang. Oma Mieke naast haar schuddebuikt van het lachen en tovert in alle consternatie nog elegant een tissue uit haar tas waarmee ze het uitgevlekte kohlstreepje onder haar oog wegpoetst. "Oma, wat is er nou zo lollig, ik snap het niet hoor!" Sanne haar wangen zijn rood van opwinding. Ze zet zich schrap en zegt bozig "hoe moet ik in godsnaam weten dat een mannetjesschaap een ram heet?" Dat heb ik nooit op school geleerd! Ik weet niet anders dan dat een ram een sterrenbeeld is, en dat ben ik!". Niels gaat er eens recht voor zitten, legt zijn servet weg en is zijn gedachten zichtbaar aan het ordenen. Ik hou ondertussen mijn hart vast voor wat komen gaat. "Nou Sanne, dat weet ik toevallig wel!" zegt hij met omfloerste stem en een vleugje trots.
Lucinde gniffelt stilletjes achter haar servet en mijn moeder tracht nog wat van haar oog make-up te redden. "En Sanne....", mijn moeder geeft duidelijk niet op "...hoe heet dan een mannelijk varken?" Sanne schuift onrustig op haar stoel, haar hersenen draaien op volle toeren. "ja, weet ik veel, een varken is een varken, klaar!!" spuit Sanne richting haar oma. "Waarom moeten in hemelsnaam al die beesten meerdere namen hebben, wie zit daar nou op te wachten?!" Ondertussen ligt de tafel vol met tissuetjes, de borden zijn aan de kant geschoven en de kerst make-up is als sneeuw voor de zon verdwenen. Met onze glimmende blote billengezichten verzoeken we lief, die de honneurs in de keuken waarneemt en inmiddels ook een appelflauwte nabij is, de volgende gang toch nog maar even te laten wachten, zodat wij ons even in de badkamer kunnen terugtrekken om onze toeten opnieuw in kerstsfeer te brengen.
Als we gepoederd en wel weer aan tafel verschijnen en onze plekken hebben ingenomen gaat Sanne staan en zegt "En nu nog even om het af te sluiten en dan hebben we het er niet meer over, ik weet tenminste wel wat een steenbok is" en ze kijkt het in kersttenue gestoken gezelschap triomfantelijk rond, drukt haar gekrulde haar in vorm, tuit haar lippen en vervolgt bloedserieus "Nou, een steenbok is een grote geit met hoorns!". Zo!"
Het kwam die avond van de Tweede Kerstdag 2013 niet meer goed met ons, mijn moeder verslikte zich in de wijn, ik stikte zowat in een haricot vert en de kok hing slap van het lachen over het aanrecht.
De aanstichtster zelf was zich van geen kwaad bewust "Ik ben helemaal klaar met die beesten, trouwens, wat voor beest eten we vanavond eigenlijk..?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten