"Mam, ik heb zo'n heimwee, wanneer kom je?" Ik sta weer eens tegen de wand geleund van het kleine telefooncelletje in het studentenhuis in Zurich en bel naar huis. Het huilen staat me nader dan het lachen. Ik heb een paar beroerde cijfers gescoord, versta geen hout van het Zurituutsch, eet al weken Salattellers in de mensa omdat ik de rest van de Zwitserse keuken niet te pruimen vind en mis mijn leventje in Nederland. Als ik de telefoon weer op de haak hang en met gebogen schouders de gang in loop, hoor ik opeens achter me "hee, ben jij ook een kaaskop?" Ik draai me om daar staat ze. "Ik ben Liene en ik woon hier ook, ik zit op de derde verdieping, onder het schuine dak". We raken aan de praat en ik voel me opeens een stuk minder alleen. Het is heerlijk om iemand Nederlands te horen spreken. Het telefoongesprek met mijn moeder ebt langzaam weg in mijn hoofd. Liene laat me haar kamer zien en vertelt over haar familie in Amsterdam. Terwijl we zitten te kletsen in kleermakerszit op de grond en met een mok thee in de hand blijkt dat ze dezelfde studie doet als ik.
We gaan samen op Zwitserse les en overhoren elkaar gierend van het lachen tongbrekende zinnen, ze neemt me mee naar de stationsrestauratie voor een bord werkelijk verrukkelijke spaghetti bolognese en we melden ons aan voor skigymnastiek waar we een uur voor moeten lopen. Tenslotte haalt ze me over om lid te worden van de internationale jeugdherbergcentrale zodat we elk weekend de bergen in kunnen. "Annet, hou er wel even rekening mee, de trein vertrekt al om 06.00 uur, die Zwitsers gaan altijd vroeg op pad, welterusten " zegt ze de avond van te voren en weg is ze naar haar eigen kamer. Zo wandelen we jaren samen door de bergen, waden door lawinesneeuw, staan te griezelen bij kloven en maken onze bedden op in zo'n beetje elke jeugdherberg in de wijde omtrek. "Als je moe bent en niet meer kunt, gaan we gewoon zingen, dat helpt", zei Liene steevast. En zo liepen twee kaaskoppen elk weekend op de maat van "Door de bossen, door de heide" of "De Wielewaal" zingend door de bergen en kwam ik al wandelend mijn heimwee te boven en leerde stukje bij beetje houden van mijn tijdelijke thuisland.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten