"Jee, wel anders". Mijn moeder heeft me net van het station gehaald en ik zet voor het eerst mijn voet bijna verlegen over de drempel van haar nieuwe onderkomen, een flat in Groningen Zuid. Ik poot mijn loodzware donkerrode koffer, blij dat ik na twee overstappen eindelijk van dat rotding verlost ben, in het halletje en kijk de kamer in. Ik voel de tranen achter mijn ogen branden. Alles is anders geworden sinds ik naar Zurich ben vertrokken. Weg Berkenlaan, weg Haren, weg oude vertrouwde straat waarin ik elke boom kende, elke rozenbottelstruik bij het grasveldje kon dromen, en waar ik mijn naam met een scherf rode baksteen op zo'n beetje alle muren van het garageterrein had gekrast. Ik kijk om me heen, al het vertrouwde staat er wel, maar het is zo anders, gevoelsmatig hoor ik hier niet meer bij. Verhuizers hebben herinneringen ingepakt, mijn spullen door hun handen laten gaan, en de plek die voor mij mijn ultieme thuis betekende, is nu voor altijd verdwenen. Ik moet wel even slikken. In Zurich voel ik me nog niet echt thuis en hier ben ik nu gast aan tafel.
"Kijk Annet hier slaap jij", mijn moeder wijst een divanbed aan in de eetkamer, zet mijn koffer bij het voeteneind en loopt naar de keuken om een kopje thee te zetten. Ik plof op het bed en merk dat de lange treinreis mij parten gaat spelen. Ik kijk onwillekeurig om me heen en herken schilderijtjes, het spinnewiel, het muziekmeubel, alleen komt het beeld van het oude huis steeds weer terug. "Dit zal nooit mijn thuis worden" is het eerste dat in mij opkomt als mijn moeder een kopje thee komt brengen.
Ik kan het niet nalaten meteen de volgende dag mijn oude buurjongen Flip Wever op te bellen die diezelfde middag nog op de stoep staat. We kletsen bij als vanouds en halen herinneringen op van ons kattenkwaad aan de Berkenlaan. "Wie gaat er dan ook naar Zwitserland?" is zijn nuchtere commentaar als ik zeg dat het acclimatiseren in den vreemde mij zwaar valt.
Het weekend daarop swingen we samen in The Jolly Joker en voel ik me toch weer even thuis....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten