Terhorne jaren '90
"Ze gaan een luchtfoto van de camping maken", gonst het onder de vaste kampeerders.
Het is druk bij de steiger, iedereen wil er het zijne van weten. De grappen en grollen zijn niet van de lucht. "Kunnen we eindelijk eens zien wat voor zootje het van bovenaf is", grapt iemand. "Ik zou die drankflessen van je maar vast opruimen, wie weet wordt er op ingezoemd", gekscheert een ander. Er wordt smakelijk gelachen en de dag neemt zijn loop.
Honden worden uitgelaten, boten op- en afgetuigd, boodschappen gedaan en 's avonds wordt er zoals gewoonlijk gekaart, gedronken en geouwehoerd.
Als de foto na weken klaar is vliegen we er allemaal op af en zoeken we elk ons eigen onderkomen in het groen. "Jee, je kunt wel weer zien waar Annet staat, al die bende om de deur", en "had Mieke een feestje of zo, wie zitten daar allemaal?"
In de kom van het vierhonderd inwoners tellende dorp, ligt dat kneuterige rustieke stukje grond, met dat stel heerlijke malloten, vaak drie generaties op rij, waarvan de oude garde uiteindelijk meer dan dertig jaar lief en leed heeft gedeeld. De foto vat alles samen.
We vierden hoogtepunten met elkaar, kolderieke polonaises, eindeloze idiote voordrachtjes, ontelbare bizarre liedjes, maar we waren er ook in donkere tijden als huwelijken strandden of tijdens ziekte en overlijden. We troostten en steunden over en weer.
Deze bijzondere en unieke gemeenschap werd groot met elkaar en oud met elkaar, er werden kinderen geboren en we moesten menigmaal afscheid nemen.
We laafden ons in de Kajuit en De Zevenwouden, vierden feest in de Buorkerij, wandelden over het schelpenpad en bij "L'ouwer om e Tun", zaten heerlijk uren te bomen, zwommen naar het eiland, zeilden met elkaar, er was zoveel.
De foto van deze dierbare plek, die de laatste jaren zo'n rigoreuze en voor velen pijnlijke metamorfose heeft ondergaan, brengt me in 1 klap terug bij al die herinneringen........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten