Eind jaren '70 : "Ik ga even zitten hoor", en ik plof op een van de bankjes uit de speedboot die door iemand lukraak zijn neergepoot op het gras.
Zo erg als ik me verheugde op het begin van het campingseizoen, als we de tent gingen opbouwen, ons slaaptentje opzetten, de boten brachten en je elkaar na een lange winter weer zag, zo deprimerend was het eind september als we de boel moesten oppakken.
"Annet, als jij nu even wat sop en een doek opsnort, dan kun je mooi de slikranden even schoonmaken!" klonk het vanonder het ingestorte tentdoek. Daar worstelden mijn ouders ondertussen met losgedraaide stangen en het enorm zware en onhandelbare tentdoek. Af en toe werd er mopperend een haring naar buiten geslingerd en klonk er een vloek die net niet op tijd werd ingeslikt. Er kreeg namelijk altijd wel iemand een stang op zijn hoofd en menig oog is op het nippertje niet uitgeprikt. Het hoorde er allemaal bij. Om ons heen heersten soortgelijke taferelen. Iedereen zat in hetzelfde schuitje, je kon niet vluchten, want waar je ook kwam, moest je helpen.
Tegen lunchtijd werd door de verschillende families buiten soep opgediend, maakten we een praatje en een geintje over en weer, zittend op omgekeerde emmers en afwasteiltjes en van top tot teen onder de blubber spetters, om vervolgens na een korte pause de eindsprint in te zetten.
Als uiteindelijk de klus was geklaard, tenten schoon en opgeruimd, boten vastgebonden op de trailers en auto's ingepakt, verzamelden we midden op het veld met ijzeren opstapjes en ander primitief materiaal om op te zitten.
Dan toverden onze ouders traditiegetrouw allemaal hun restanten drank tevoorschijn, overigens bleek dat verrassend genoeg altijd meer te zijn dan ze dachten..., stalden de laatste hapjes uit op een theedoek en dan luidden we met zijn allen het campingseizoen feestelijk uit.
Tenslotte reden we uitbundig zwaaiend en hevig toeterend in een lange rij de camping af.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten