Het was een memorabel moment, juli 1974, ten tijde van de Schildweek, de jaarlijkse zeilweek aan het begin van de zomervakantie die vele jeugdige zeilersharten sneller deed kloppen en net zovele ouders kopzorgen bezorgde. Het was voor de meesten van ons in die tijd de eerste week ueberhaupt zonder ouders en dat werd elk jaar uitbundiger gevierd.
We waren zo rond de 15 jaar toen we de 'sprong in het diepe' maakten en we konden ons op die leeftijd niks prettigers voorstellen dan een week 'vrij' te zijn, te kamperen, te zeilen, zelf te kokkerellen en lol te maken.
De eersten van de groep die in 1974 de Schildweek onveilig gingen maken waren de Vaurienzeilers Hans en Tineke en Siets en Jacob. Wat waren wij als achterblijvers, en toen nog te jong bevonden door onze ouders, jaloers dat wij nog niet mee mochten en onze tijd moesten verdoen op de camping in Terhorne onder de vleugels van onze ouwelui terwijl het viertal triomfantelijk vertrok naar het Schildmeer met hun boottrailers.
Via de ouders van de wedstrijdzeilers werden we dagelijks op de hoogte gehouden van de prestaties van onze vrienden tijdens de Schildweek. We leefden in ons kleine gemeenschapje in Terhorne intens met ze mee en hadden inmiddels van onze ouders te horen gekregen dat wij ons het jaar erop ook mochten inschrijven voor de zeilwedstrijden en het kamperen.
Toen oom Rijk na een telefoontje trots vertelde dat zijn zoon Siets samen met Jacob de Schildweek had gewonnen waren we op de camping in Terhorne met zijn allen door het dolle heen. Vaders, moeders en kinderen staken de koppen bij elkaar en binnen no time was iedereen bezig met het regelen van een feestelijke ontvangst. Er werd getimmerd aan een ereboog die met het nodige wc papier werd omwikkeld, moeders flansten rozetten inelkaar, fakkels werden gecharterd, en wij gingen bij alle tenten en caravans langs om een grote menigte op de been te krijgen voor het moment dat de winnaars nietsvermoedend de camping zouden oprijden.
Toen het zover was en de verkenners in het dorp het teken gaven dat de mannen er aan kwamen barstte het gejuich los.
Tijdens het klikken van de vele fotocamera's toverde ouwe Dop een fles Beerenburg tevoorschijn en schonk het spirituele vocht rijkelijk in de gewonnen bokaal, waarna Siets en Jacob een ferme slok namen die nog lang moet hebben nagebrand in hun jonge kelen .......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten