"Nou ik weet het niet hoor, ik ben niet zo crea!"
Sanne komt met haar mobieltje in de hand op haar fluffie sloffen, onopgemaakt, het terras opstiefelen en beëindigt zichtbaar geagiteerd het telefoongesprek. "Mooie boel, nou moet ik weer wat verzinnen!" moppert ze terwijl ze Pip aan de kant duwt en op een stoel neerploft. Haar vriendin Maaike en ik die net heerlijk rustig met onze ogen dicht van de voorjaarszon zitten te genieten, staken abrupt ons gesoes en kijken haar verbaasd aan. "Hoezo, wat moet jij verzinnen?" vraag ik terwijl ik mijn ogen aan het felle licht laat wennen.
"Nou gewoon, Robert en ik hadden bedacht dat mijn verjaardagsfeest dit jaar speciaal is, en daarom hebben we dit keer het thema 'baby' gekozen", pruttelt de aanstaande moeder die inmiddels Pip op schoot heeft genomen. "Maar wat is het probleem dan?" vragen Maaike en ik in koor. "Nou eh, eigenlijk dat het feest over een paar uur al begint en we nog geen thema-aankleding hebben en nu moet ik van Robert stante pede iets leuks verzinnen zodat iedereen die vanavond komt betrokken wordt bij de baby, en mama, jij weet dat ik niet crea ben!""Waarom kom je daar nu pas mee, het is ook altijd hetzelfde liedje" kreun ik. "Ja, weet ik veel, ik heb ook zoveel aan mijn hoofd, en ik moet me nog omkleden en opmaken, de kamer versieren en ik wil eigenlijk ook nog even slapen" jammert mijn zwangere bloedje. Maaike, zoals gewoonlijk de rust zelve, trekt haar vestje weer aan, staat op en zegt "San, je moeder en ik gaan het dorp wel in en we bedenken wel wat, we zijn over een uur terug om de slingers op te hangen en de kamer te verbouwen". Zo gezegd, zo gedaan. Maaike en ik gaan met gierende banden naar het centrum en brainstormen ondertussen in de auto over thema spullen. In een tijd van een mum lopen we met onze armen vol baby-thema-meuk. Grote plastic blauwe en roze muisjes schalen, snoepspeentjes, blauwe en roze babyslingers en last but not least een groot vierkant canvas doek met een zwarte stift, lijm, een zak vol kleine blauwe knijpertjes en een doos vol roze strikjes.
Die avond stonden ze zij aan zij te glunderen, papa en mama in spe. Op het barretje hadden we het canvas doek neergezet en iedereen die binnenkwam mocht zijn of haar baby voorspelling doen. Met de zwarte stift schreven ze hun naam, daaronder de te verwachten geboortedatum en -tijd en tenslotte mochten ze er een strikje of een knijpertje bijplakken voor het geslacht.
Het was een bijzonder verjaardagsfeest dit jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten