"Mam, kijk eens naar mij, ik maak even een foto".
Ik heb mijn moeder vanaf de steiger beslopen en hou mijn camera in de aanslag. "Ik hoorde je heus wel aankomen hoor want je rammelt altijd met je armbanden, dat heb je zelf niet door" lacht ze terwijl ze haar boek weglegt en me aankijkt met haar ogen knipperend tegen de zon. "Waar is dat voor?" vraagt ze met haar hoofd een beetje schuin en ze trekt en passant haar blouse even recht en plukt een koekkruimeltje uit haar deco.
Nou ik maak de hele middag al foto's" zeg ik. "Stel dat de camping inderdaad wordt opgedoekt en ze gaan hier allemaal huisjes neerpoten dan wil ik toch wel wat mooie plaatjes hebben als herinnering. Niet dat ik het vergeet hoor, maar gewoon voor mezelf". Ze knikt instemmend, legt haar boek op de tafel en zegt "Ik wil er wel op, maar dan ga ik echt niet lachen anders komt dat stukje goud aan mijn voortand erop en dat wordt namelijk altijd zwart bij het afdrukken". Vervolgens vouwt ze haar bovenlip vakkundig over de tand in kwestie heen en kiest positie. "Nou mam, ben je er klaar voor?" zeg ik terwijl ik wat door mijn knieën ga om haar goed in beeld te krijgen. "Wacht even Annet, hoe zit mijn haar, ik doe het nog even goed bij mijn oor" en ze frunnikt wat aan een lokje. "Nu druk ik af hoor mam, ik krijg kramp in mijn benen van dat hurken".
Nadat de foto is gemaakt en ik nog gauw even een koekje heb gebietst loop ik naar mijn eigen caravan en draai me vlak voordat ik over het greppeltje spring nog even om. Door het struikgewas heen zie ik haar zitten, het boek weer opengeslagen op schoot, het leesbrilletje koket op haar neus, het kopje koffie en het ovale groene koektrommeltje voor haar op tafel.
Wie kan haar niet zo uittekenen, mijn moeder, zo'n beetje het boegbeeld van het veldje op de poelcamping. Ze overzag alles vanaf haar strategische positie met zicht over het water, een pleisterplaats waar iedereen graag kwam, de lach de hele dag doorrolde en de gastvrijheid hoogtij vierde.
Op de plek waar zij meer dan veertig seizoenen met haar caravan heeft gestaan, waar zij haar eigen sores en die van mij erbij verwerkte en haar kleinkinderen zag dartelen en opgroeien staan nu moderne zomerhuizen met aangelegde tuinen en liggen glimmende sloepen in keurig gegraven waterpartijen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten