1 aprilgrap 2002

1 april 2002, 07.45 uur
"Dus je hoeft helemaal geen kopjesbeugel mama!?" 
Sanne staat verslagen en beteuterd voor me in haar pyjama. Haar haar is verwilderd en aan haar voeten zie ik twee verschillende kleuren sokken. "Mama, dit is zoooooooo ontzettend stom en flauw,  jij denkt ook altijd maar dat je lollig bent!". Ze vliegt me bijna aan, ze stampt en haar ogen spuwen vuur. "Ik dacht echt dat je een kopjesbeugel kreeg en ik heb het aan iedereen verteld, en ze vonden het allemaal zielig, vooral op jouw leeftijd!", ze huilt bijna van boosheid en teleurstelling.  
Ik sta op dat moment volslagen voor idioot aan het aanrecht, op mijn hoofd een Bob de Bouwer helm, voor mijn tanden een ijzeren draad die ik na wat boorwerk door de zijkanten van de blauwe helm heb gestoken. Bovenop het gevaarte prijkt een klein rood-wit-blauw haringvlaggetje die ik nog ergens in een la had liggen. 
Ik heb net schoorvoetend "1 april!" durven uit te spreken, maar het volgende moment heb ik er al spijt van als haren op mijn hoofd.
Toen Sanne 11 jaar was kwam de orthodontist in beeld. Terwijl hij de te volgen standaard behandeling met ons besprak kwam en passant het nieuwste fenomeen 'kopjesbeugel' voorbij. Dat was alleen weggelegd voor de hele moeilijke gevallen en betekende dat je een soort helm op kreeg met daar allerhande draadwerk aan. Sanne was er meteen erg van onder de indruk en bleef er thuis maar over praten. 
Mij werd in diezelfde tijd om de haverklap naar het hoofd geslingerd "mama, jemeg, ik snap niet dat jij geen beugel neemt, jouw tanden staan echt schots en scheef!"     
Zo ontstond in december 2001 bij mij al het idee om van de kopjesbeugel een 1 aprilgrap te maken. Ik bereidde de grap minutieus voor. Ik vertelde haar allereerst dat ik bij nader inzien toch wel iets aan de stand van mijn tanden wilde laten doen en dat ik de orthodontist had gebeld voor een afspraak. Zijn conclusie luidde, zo fantaseerde ik : kopjesbeugel, eerste afspraak op 1 april 2002... 
Sanne vertelde aan iedereen die het maar wilde horen dat ik een kopjesbeugel kreeg en ze kon niet wachten tot het 1 april was. We werden er regelmatig op aangesproken en iedereen leefde met mij mee.  
Als blikken konden doden was ik er die bewuste ochtend van 1 april 2002 om 07.50 uur niet meer geweest.....