"Handen op de rug en happen maar!"
Mijn moeder instrueert de kinderen op mijn partijtje tijdens het koekhappen. Terwijl naast mij zonder uitzondering door iedereen gretig wordt 'gevangen" en gehapt, krijg ik mijn koek maar niet te pakken, hij zwaait elke keer voor mijn neus weg, ik vind er niks meer aan.
Ook Ezeltje Prik ging me die verjaardag niet goed af, ik kreeg een blinddoek omgeknoopt die kriebelde, en op het moment supreme prikte ik tot overmaat van ramp de losse staart op het oog van de ezel. Geen punten dus. Bij de anderen ging het allemaal stukken beter. Walther liep rechtstreeks op de achterkant van de ezel af en Meindert zat er maar een klein beetje naast.
Gelukkig had ik op mijn partijtje met flessenlopen meer success. Ik stapte geblinddoekt met zevenmijlspassen over de flessen heen en won eindelijk een prijsje. Achteraf denk ik dat ik onder de blinddoek moet hebben doorgekeken. Of wellicht dat mijn moeder de flessen had weggepakt...zodat ik, als feestvarken, ook een prijsje zou vergaren, wie zal het zeggen.
Ja mijn partijtjes herinner ik me nog goed.
Ze begonnen steevast met hoedjes opzetten en een plekje om de tafel zoeken. Daarna werd ik staande op een eetkamerstoel toegezongen en volgden de kadootjes. Mijn moeder had vantevoren de tafel mooi gedekt en voor iedereen een gekleurd kartonnen bordje met allemaal lekkers en een glaasje ranja met een rietje neergezet. Uiteraard was de kamer met slingers versierd.
Toen ik laatst bij mijn moeder was, drukte ze mij bij het afscheid ons oude "Ezeltje Prik" in de handen. "Ik heb opgeruimd, neem maar mee voor de kinderen".
De hoeken van de doos waren gescheurd en de rode kleur ervan verschoten. Toen ik de deksel voorzichtig optilde kwam mij een muffe zoldergeur tegemoet.
Onderin de doos lag, keurig opgevouwen, de plaat met de onmiskenbare ezel. De vele kleine gaatjes deden mij glimlachen. Bovenop prijkte de losse prikstaart .........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten