Jaren '90. "Zeg, zullen we samen een bedrijfje beginnen?". Mijn zusje Valerie komt net terug van een intercontinentale vlucht en hangt onderuit bij mij op de bank in Heerenveen. Ze heeft de wereld leuke spullen meegebracht uit Thailand, die ze net allemaal aan me heeft laten zien. De tafel staat vol met hapjes, we hebben een wijntje in de hand en door de ruimte galmt een kinder-CD . Niels en Sanne spelen om ons heen, de kamer ligt bezaaid met speelgoed, en ons hoofd staat niet naar koken. "Nou, dat lijkt me wel wat, en dan met zulk soort spullen?" Ik wijs naar haar recente aankopen en schenk meteen nog even een wijntje in. Ze knikt, we mijmeren nog wat door en proosten uiteindelijk op ons nieuwe avontuur. Van koken komt die avond niks meer. De week erop tik ik een marktkraam op de kop, bind het gevaarte op het dak van mijn mini en rij zo naar huis. Mijn buren staan stomverbaasd voor het raam als ik het onooglijke gedrocht de oprit in manoeuvreer. Ik ga achter een zeil, marktklemmen en steenharingen aan en bezoek de Kamer van Koophandel. Ondertussen vraagt Valerie verre reizen aan en maakt een lijstje van spulletjes. "De Struner" gaan we heten, we schrijven ons in voor markten en braderieen en bouwen onder alle weersomstandigheden onze kraam op naast snoepkramen, worstenmakers en poeliers. Met thermo ondergoed, handschoenen en kleine drankflesjes houden we ons warm op wintermarkten, 's zomers zoeken we verkoeling in de schaduw. Onder de marktkooplui heerste een prettige sfeer, ze maakten een praatje bijelkaar, hielpen elkaar met opbouwen, je gaf korting over en weer, en je mocht bij de eetkraampjes proeven. "Hey, de meisjes zijn er, jongens even helpen!" werd er geroepen als wij het terrein op reden.
Sinds "De Struner" loop ik met andere ogen over de markt....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten