Terhorne, 30 juni 1996, acht uur 's ochtends: "Mama, wanneer komt iedereen?". Niels staat met een pindakaasmond voor me, het puntige feesthoedje met het te strakke elastiekje en het dansende veertje scheef op zijn hoofd, pyamabroek op half zeven en honderdduizend dinky toys op de grond. We hebben net het verjaardagsritueel achter de rug, zingen, handen in de lucht, knuffels en kadootjes geven.
In de caravan hingen tijdens zijn verjaardag zoals altijd teveel slingers, waardoor het grootste gedeelte van de kastjes niet meer open kon. Maar dat hoorde er allemaal bij en we wisten niet beter, of we dachten er gewoon niet over na. Ook de slingers die vanwege de oude tape elk jaar weer loslieten en neerstortten namen we voor lief.
Aan het eind van de ochtend zetten we traditiegetrouw buiten de partytent op, gingen ook daar alles versieren en bliezen we ons ongans aan gekgevormde en kleurige ballonnen, waarvan ongeveer de helft steevast knapte of een 'vastloper' had.
Al die jaren op de camping kan ik me niet anders herinneren dan dat de verjaardag van Niels elke zomer weer een ultieme en memorabele happening was.
In een auto, buikschuivend onder de enorme lading eten, drank, hapjes, snacks en muziek, kwamen wij dan vrijdagavond aan, laadden de boel uit, maar wisten op den duur niet meer waar we met het voedsel en de drank heen moesten. "Jij denkt altijd dat heel Nederland langs komt" kreeg ik meer dan eens te horen....
Tegen half vier stroomde ons terrein dan vol met kampeerders van de vaste hap. Niels liep glunderend op ze af en z'n ogen zochten kadootjes' Bepakt en bezakt met tuinstoelen, kussens en presentjes, kakelend en lachend, installeerden ze zich dan in de buurt van de flessen drank die voor het gemak onder de tafels stonden. In een tijd van een mum klom Niels op een stoel en zongen we hem in grote getale toe, want inmiddels hadden ook familieleden en vrienden van buiten Terhorne zich bij het uitbundige gezelschap gevoegd en gingen op in de grollende en luidruchtige menigte. Na de koffie en de taart werden al vrij rap de flessen ontkurkt en gingen de schalen hapjes en snackjes rond. De frituurpan stond aan een ellenlang snoer illegaal te spetteren met bitterballen, Vietnamese loempia's en ander materiaal.
Het waren dolle verjaardagen die vaak tot laat in de nacht doorgingen, en waar de kampbeheerder regelmatig een oogje toekneep.
Elk jaar vroegen we ons weer af, "is dit nou een kinderfeest.......... ?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten