Sanne

"Mama, wil je me helpen een naam voor mijn beautyblog te bedenken?" Sanne, waarschijnlijk in Amsterdam laverend met haar fiets door het verkeer, schreeuwt met maximaal stemvolume door de telefoon. Het getetter in mijn oor voelt niet prettig.  "Bel me straks maar terug, ik versta er niks van, ik hoor alleen maar omgevingsgeluiden, en het is nog levensgevaarlijk ook om zo te bellen", bler ik terug.
"Mama, schreeuw niet zo", roept Niels vanaf zijn kamer, "ik kan mijn televisie niet eens meer horen!". Hij slaat zijn kamerdeur met een knal dicht.
Nu klinkt er weer gepruttel aan de andere kant van de lijn. "Mama, ik sta nu stil, hoor je me nu?". Ze herhaalt de vraag en voegt eraan toe dat ze het wel snel wil weten want "mijn beautyblog moet de lucht in". 
Even gaan mijn gedachten terug naar haar peuterjaren, toen haar wereld bestond uit spelen, uit een zandbak, vormpjes, een emmertje en een schepje. We regen de dagen aaneen met opzegversjes, kinderliedjes en hop-paardje-hop. Overdag samen met Niels lekker vies maken, kruiwagen rijden en poppen verzorgen. 's Avonds na het badritueel, zij aan zij op bed, de haartjes nog nat, ademloos luisteren naar de verhalen van Jip en Janneke en dan rozig gaan slapen. Toen al had ze grote plannen. De ene keer was het "mama, ik word nieuwslezer", en dan weer kreeg ik te horen, nadat ze een kroontje had opgezet en met een deftige stem sprak, "nee mama, ik word later toch liever koningin, dan ben ik de baas en heb ik mooie kleren aan". 
Ze koos uiteindelijk voor een studie taal en communicatie in Amsterdam en werd mijn co-reader tijdens boekvertalingen. Nachten trokken we door, samen wogen we woorden, jongleerden we met teksten, broedden we op mooie zinnen. 
Nu bijna op eigen benen, mijn Sannemijn. Zomer 2014 hopelijk haar Master op zak, waar blijft de tijd? 
De stem aan de andere kant van de lijn wordt ongeduldig en haalt mij uit mijn overpeinzingen.
"Ja, ik help je mee een naam te zoeken voor je beautyblog, geef me even wat tijd" zeg ik, terwijl ik nog even doormijmer.  
Ik zie haar weer voor me, staartjes, laarsjes, en moet bekennen dat ik soms heel stilletjes heimwee heb naar dat kleine blonde meisje in de blubber..........