"Mammmaa, ik ben thuis, economie was makkelijk", een schooltas wordt luidruchtig op de keukentafel gekwakt, de openstaande deuren vallen achter haar met een knal in het slot, zodanig dat ik verwacht elk moment het glas aan diggelen te horen vallen en een hond springt van schrik uit zijn mand. Het lijdt geen twijfel, Lucinde is terug uit school.
Met een zwaai mikt ze haar jas over een stoel en sprint naar de koelkast. "De schoolfoto's zijn ook binnen, ik sta er natuurlijk weer stom op met die kuiltjes", moppert ze.
Ik loop van mijn rustige werkplekje op de vide naar beneden en keur de jaarlijkse schoolfoto goed. "Niks mis mee, leuke foto, hoe was het verder op school?".
"Oh ja mama, je gelooft het niet, mijn IPhone is op school in de wc gevallen en nu is alles nat, kijk maar" en ze houdt het toestel voor mijn neus. Ik weet niet precies waar ik moet kijken, dus ik trek een bedenkelijk gezicht en ik hoor mezelf zeggen "ja wat erg, en nu, kun je hem niet drogen?"
"Nou ik moet hem in een bak met rijst leggen, dat schijnt te helpen". Ze bedenkt zich niet en giet een lading rijst in een dekschaaltje en legt het onfortuinlijke toestel erin. Vervolgens gaat ze naar boven en komt even later met haar laptop in de hand naar me toe.
"Mama, ik denk eerlijk gezegd niet dat het wat wordt met die rijst. Mag ik, please, een goedkoop toestel uitkiezen, mijn SIM kaartje is nog droog, dan kan die erin en hoef ik alleen maar een toestel" . Ze kijkt me vleiend aan. "Enne, mama ik heb al bedacht, dan krijg jij gewoon mijn verjaardagsgeld, en dan hoef ik maar 1 dingetje voor sinterklaas..".
Mijn hersenen zoeken naarstig naar informatie, er was toch wat.
En dan opeens schiet het me te binnen:
"maar je verjaardagsgeld was toch al gereserveerd voor die VIP kaartjes van One Direction die ik heb voorgeschoten...." .
Zucht...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten