"Mama, mag ik al beginnen?"
Niels kan niet wachten om met zijn nieuwe project van start te gaan.
Elke drie maanden mag hij iets groots van technisch lego kopen om in het weekend aan te werken. Het verbaast me telkens weer hoe ontwikkeld zijn visueel inzicht is. Binnen twee maanden heeft ie een dergelijk gevaarte af. Hij sorteert, hij kijkt, hij bouwt, en langzaam krijgt het vorm onder zijn geduldige vingers.
Door de week staat het lego project echter zo goed als stil, want dan is ie met veel plezier aan het werk en hoeft ie zich over structuur niet druk te maken.
Als medewerker Parkbeheer bij zorginstelling Talant vult hij zijn werkdagen met takken zagen, grasmaaien, snoeien, prullebakken legen en opruimen.
Maar het meest in zijn element is hij als bosmaaier. Dan loopt ie stoer rond in zijn jas van Parkbeheer, werkschoenen aan, helm en koptelefoon op, de maaier veilig in het tuigje om zijn middel. Als hij met een snelle ruk aan het touwtje de maaier laat ronken, lacht hij zijn mooiste lach.
Ik weet nog goed dat ie thuis kwam met zijn bosmaaier certificaat. Hij spreidde hem als een kleinood voor mij op de keukentafel en streek hem heel langzaam en bedachtzaam plat. Na een korte stilte zei hij "mama nu heb ik ook een diploma!"
In een flits kwam alles voorbij, de lange weg naar dit bijzondere moment. Ik heb bij Niels nooit gedacht in termen als 'diploma's', 'studie'. Wat ik in al die jaren behoedzaam zaaide waren liefde, geduld en aandacht. Het vertrouwen in zijn mogelijkheden en het opzoeken van zijn grenzen heb ik nooit laten varen, ondanks de vele tegenwind op onze koers.
Gevangen in een vat vol ontroering en emoties hou ik het certificaat op leesafstand: "Getuigschrift, Bosmaaien met Draadkop; geslaagd : Niels Akkerman".
"Wat is intelligentie, hoe belangrijk zijn sociaal emotionele ontwikkelingen, wat voor gradaties brengen we aan in prestaties, in mens- zijn?" Mijn gedachten tollen.
"Je bent een kanjer!" zeg ik en ik trek mijn 1.82 mtr lange, bijzondere zoon stevig tegen me aan in de hoop dat ie mijn tranen niet ziet......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten