Berkenlaan, de straat van mijn jeugd. Als ik in de buurt ben rij ik er altijd even doorheen. En telkens valt het me op dat de straat tegenwoordig veel korter lijkt en de rode bakstenen huizen veel kleiner.
Waar we met alle buurtkinderen op woensdagmiddagen, zittend op meegebrachte kussens, kinderprogramma's keken bij familie Kruijer, de enige met een televisie. En dan opeengepakt slurpen aan de ranja met een rietje en met rode konen de uitzending volgen.
Daar waar de fameuze vurige rozebottels groeiden die we bij zomerdag in 'gevechten' naar elkaar mikten, parfum maakten van de paarse blaadjes en de kriebelzaadjes in elkaars nek wreven. Het geldbakje bij de telefoon, het kolenhok achter het huis, de walmende oliekachel in de keuken.
Ik herinner me ook de zaterdagochtend, als we met melkboer Burema mochten meerijden op zijn kar en we ons een hele piet voelden zittend op het bankje achter de paarden. Soms trokken we stiekem even aan de leidsels, terwijl de melkboer de flessen aan de deuren bracht.
Spikerboor, de wat smoezelige buurt, waar we eigenlijk niet mochten komen, maar waar we toch vaak in het geniep te vinden waren.
En s' winters met zijn allen schaatsen op het Boeremapark, of met een sleep sleetjes achter een auto aan slingeren, - wat meestal een idee was van een vader want moeders vonden het te gevaarlijk- .
In het voorjaar met zijn allen heerlijk rolschaatsen op het gladde asfalt van de Nieuwlandsweg, slootje springen bij de sportvelden en dan vaak met een 'kletspoot' naar huis en hopen dat je moeder het niet zag.
Boomhutten bouwen met gevonden hout en spijkers uit de bouw en mooie glimmende appels uit bomen schudden totdat je werd weggejaagd, of iemand verhaal kwam halen bij je ouders en dan mocht je weer een dag niet naar buiten.
Verplicht binnen blijven was de ergste straf voor buitenkinderen zoals wij.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten