"Wie heeft er zin om te zeilen?", Siets doet nog een poging. "Mij veels te warm, laten we gaan zwemmen" stelt Nienke voor. De groep zit, hangt en ligt amechtig onder de bosschages bij de steiger, luistert loom naar de klanken uit de meegebrachte cassetterecorder en puft en zucht onder de verzengende hitte. Het is de hete zomer van 1975. We waren meer in het water te vinden dan in onze boten en begonnen pas te leven als de zon onder ging. Plannen borrelden zoals altijd bij de vleet: "Jongens, wie regelt roeiboten voor de waterdropping?" en "wie gaan bij elkaar in de boot?" en de meest precaire vraag die elke week een korte stilte veroorzaakte: "Wie kan een fles drank ritselen?"
Als de taken waren verdeeld, wilde Klaas meestal nog even weten of we ons gingen inschrijven voor de wekelijkse zeilwedstrijd, een ware camping happening, die zich afspeelde op de Terhornster Poel en werd georganiseerd door zeilvereniging "Onder Ons", een handjevol bejaarde knakkers.
Bij het ronden van de boeien die pal voor de camping lagen klonk er luid getoeter en geschreeuw vanaf de steiger, waar onze ouders, op een rijtje klapstoelen, met verrekijker in positie en drankjes binnen handbereik ons enthousiast aanmoedigden.
De handbeschilderde prijsjes van Boukje zijn de stille, maar waardevolle getuigen
van die onvergetelijke tijd ........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten