"Hallo Annet, met Piet!", hoor ik aan de andere kant. van de lijn. "Piet wie?" vraag ik, meteen gevolgd door "Oh meneer de Wit, u bent het, nu hoor ik het, hoe gaat het?". "Nou even een kink in de kabel, ik ben mijn kapster kwijt en mijn haar is te lang!" meen ik in zijn paniekerige stem te horen. "Meneer de Wit, even wat duidelijker spreken want de lijn is heel slecht. Dan tettert de boodschap met -tig decibellen nogmaals door mijn mobiel. "Nou helemaal geen man overboord meneer de Wit, ik neem u gewoon mee naar Fokje, een vriendin van mij, kun je mee lachen en dan ben je er ook even uit". "Hoeveel haar heeft ie?", vraagt Fokje als ik haar bel voor een afspraak en informeer hoeveel geld meneer de Wit moet meenemen. "Weet ik veel, gewoon 'kaal met wat haar links en rechts, een soort Lambik kapsel" zeg ik. De volgende ochtend wordt meneer de Wit met veel egards in de salon ontvangen. Hij glundert van oor tot oor. "Zo dus u bent meneer de Wit" zegt Fokje, terwijl ze zijn jas aanneemt en ophangt. Ze zet zijn stok weg en ondersteunt hem naar de stoel. "Ik heb al zoveel over u gehoord, ik vind het leuk dat ik u nu ook eens in levende lijve zie". Ze zet zijn bril af en hangt hem de kapperscape om. Ze bestudeert zijn haar en zegt dan "u was vroeger zeker rossig, en u heeft net als ik heel veel sproetjes, laat uw handen maar eens zien". Ze houden hun handen naast elkaar en lachen. Het ijs is gebroken. Onderwijl geef ik hem een kopje koffie en lees een roddelblaadje. Als ze hem na afloop de jas weer aandoet en de stok in zijn handen drukt vraagt ie schuchter "wilt u wel mijn vaste kapster worden mevrouw?" "Tuurlijk meneer de Wit, dat wil ik heel graag, komen jullie gewoon weer samen en dan ga ik uw haar ook eens lekker wassen, ik heet trouwens Fokje. "Goed mevrouw Fokje, tot de volgende keer" zegt ie bij het verlaten van de salon.
Voordat ik hem bij het tehuis afzet, kijkt ie nog even in de autospiegel en geeft zichzelf een goedkeurend knikje...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten