Een mooie lome voorjaarsdag, zo'n dag waarop alles klopt.
Het is dit weekend gezellig druk op de camping, van het vaste cluppie zijn ze er praktisch allemaal en het weer laat zich van zijn beste kant zien. Als ik mijn ontbijt op heb ga ik met mijn zeilzak en andere pakkelarie naar het slootje waar mijn boot naast die van Paul en Rene en Ton nog afgedekt op de trailer staat. De frisrode romp van 'mijn Kiekoet' piept bij de stagen onder het dekkleed uit.
"Hij is weer mooi geworden van de winter", denk ik bij mezelf terwijl ik de fletsblauwe zeilzak met het lichtweer tuig in het gras naast mijn trailer neerzet en een eend wegjaag die zonodig op de trapezebroek moet gaan zitten die ik net op een bult pas gemaaid gras heb gelegd.
Als ik even later het dekkleed heb afgestroopt en met hulp van de andere schakelaars de Kiekoet in het water laat glijden krijg ik bij de aanblik van mijn boot in het door zonlicht beschenen water een euforisch gevoel. In de voorjaarsschittering blinken de stagen en het beslag me tegemoet en het frisse rood van de romp weerkaatst in de golfjes. Het is niet voor niets geweest.
Ik heb de winteravonden die ik doorbracht in de garage met het schuren en lakken nooit geteld, maar het waren er vele. Aan de haken die mijn vader had aangebracht boven de fietsen hingen her en der aan dunne touwtjes, weken achter elkaar, vlonders te drogen, terwijl in de hoek een klein kacheltje stond te snorren en op de betonnen vloer tussen de vellen schuurpapier en de bus bootlak een afgekoelde beker chocolademelk tevergeefs wachtte op consumptie.
'Liefde voor je materiaal', dat is wat mijn vader mij bijbracht vanaf het moment dat ik een zeilboot kreeg en gaandeweg de jaren merkte ik dat het schuren, lakken, repareren en onderhouden de band met mijn boot tot een bijzondere maakte. Elk krasje op de liefdevol gestreken lak deed pijn, elke minste of geringste beschadiging deed mij ineenkrimpen en werd een klus voor de volgende winter.
En als ie dan in het voorjaar, zoals nu, samen met de 'Zoeff' lag te spiegelen in het water, dan was er niemand trotser en gelukkiger dan ik...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten