Soms dan wil je even alleen zijn, los komen van de hele rataplan om je heen.
Even je gedachten ordenen, de deur naar je gevoel ontsluiten en verdriet uithuilen.
Waar kan dat beter dan in de regen, dan vallen je tranen tenminste niet op.
Dit gedicht kwam tot stand in de regen.
Ontredderende regen
Door de middag
galmt de regen
op de harde harten, Heer
straten geven echo's tegen
stralen slaan mijn lichaam neer
Zomerzon
mag mij niet voeden
deze bron is niet voor mij
luchten die een regen bloeden
zuchten zwaarder nog dan Hij.
Annet (1978)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten