"Mieke ga je mee we gaan een rondje Sneekermeer doen".
An Leusink komt van de dijk af en stiefelt het veld op richting Mieke die in haar bekende hoekje weggedoken zit achter de ochtendkrant. Haar tweede kopje koffie staat voor haar op de tafel, het puzzelboekje ligt ernaast. Als An is neergeploft op een van de kuipstoeltjes en zichzelf een koffietje heeft ingeschonken komt haar zwarte hond onaangelijnd om het hoekje zetten, sluipt naderbij en vleit zich onder de stoel van haar bazin. "Dat is goed, maar dan moet ik nog wel even wat spullen bij elkaar zoeken" kleppert Mieke die de krant terzijde legt en meteen in actie komt. Terwijl An buiten van haar koffie zit te genieten pakt Mieke binnen snel wat warme kleding, een doos grote koeken ("die vindt jouw Jan zo lekker", roept ze vanuit de caravan), wat toastje-spul, een zak nootjes en uiteraard een volle fles sherry en meldt zich vervolgens buiten bij haar vriendin die inmiddels haar tweede koekje uit het groene trommeltje heeft gevist nadat ze het eerste aan de hond onder haar stoel heeft gevoerd.
Nadat ook wij en nog enkele andere kornuiten zijn gecharterd om mee te gaan vaart drie kwartier later het illustere gezelschap uit en zet koers naar het Sneekermeer. Het zijn van die tochtjes die je levenslang bijblijven. Gezellig geroezemoes aan boord, de jeugd zit te ouwenelen op het voordek met een zak chips waarvan zonder dat iemand er erg in heeft de helft van de inhoud in het water waait, om beurten houden we een fles cola tegen de mond en als we onderweg bekenden tegenkomen laten we luid en duidelijk van ons horen. In de kuip zitten de ouders, Mieke heeft een houten snijplank op schoot, ze smeert toastjes en snijdt worst, An reddert in het roefje met sherry en gedistilleerd en Jan staat stoïcijns achter het roer en rijmt rare zinnetjes op alles wat de dames tegen elkaar zeggen. "Tante An is er nog worst?", schreeuwt iemand vanaf het voordek. An klimt naar de kuip, pakt bij Mieke van de snijplank wat plakjes worst en geeft ze door het luik op het voordek aan de hongerige jeugd die ondertussen uit pure balorigheid chips is gaan voeren aan de eenden. Om ons heen een kakofonie aan boten, groot en klein, overal heerst gezelligheid, er wordt gelachen en gezongen. Bij de rietkraag hebben vissers in hun karakteristieke groene visboten hun hengels uitgegooid en in de verte toetert een boot voor de brug. Er klapperen zeilen van opgetuigde boten, waterskiërs maken capriolen achter speedboten met zware motoren en naast ons drijft sereen een moederzwaan voorbij met drie jongen.
'Een rondje Sneekermeer', wat roept dit zinnetje veel mooie herinneringen op...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten