"Annetje kijk uit, niet te hard!"
Het is de ochtend van mijn verjaardag. Terwijl we de trap aflopen zie ik op de spiegel naast de voordeur met zeep geschreven "Hoera Annetje is jarig" staan. Als ik met mijn ouders, zusje en hondje in mijn kielzog de kamerdeur opendoe, hoor ik aan het geknisper boven de deur dat de vertrouwde uittrekslinger op zijn vaste plekje hangt. Het is de langste slinger van de drie en hij loopt van de kamerdeur helemaal door naar de openslaande deuren waar ie met een punaise aan de houten lijst is geprikt. "Vind je het ook mooi versierd?" vraagt mijn moeder die in haar witte peignoir achter me staat. Maar mijn blik gaat ongeduldig naar de eethoek, waar zoals elk jaar een slagroomtaart in het midden van de tafel prijkt met eromheen mooi gekleurde pakjes voorzien van een strik en verder een serie verjaardagskaarten. De vlaggetjesslinger hangt op de vaste plek boven de kroonluchter en aan de schilderijen dansen een paar ballonnen.
Het 'grote' cadeau staat zoals altijd op de grond, het is dit jaar een heuse autoped met luchtbanden, een bel en een tasje voorop. Ik gun de andere cadeautjes nauwelijks een blik waardig en pak meteen mijn autoped bij de kladden. Voordat mijn ouders er erg in hebben, heb ik mijn voet op de treeplank en zet met de ander flink af. Ik wankel gevaarlijk tussen de porseleinen beeldjes en het klassieke meubilair."Annetje, ho!" roept mijn vader nog, maar daar lig ik al, onder de autoped en vlak voor het Engelse servies. Mijn moeder krijgt bijna een rolberoerte en mijn vader laat me geschrokken zien hoe je moet remmen.
Het jaar erna kreeg ik een schommel waar ik doodstil op ging zitten in de veronderstelling dat ie vanzelf heen en weer ging. Toen bleek dat ik mijn benen moest bewegen en ik de zwaai maar niet te pakken kreeg, sprong ik er nijdig af, gaf het plankje een zwieper en kreeg hem vervolgens in mijn nek. Of wat te denken van de stelten die oom Jan voor mijn verjaardag had laten maken en waarmee ik binnen een minuut een noodsmak op de straatstenen maakte.
'Mevrouwtje Ongeduld', het is nooit meer helemaal over gegaan ..........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten