Terhorne 1975:
"Aan de kant jongens, we willen hem even hier proberen", Siets en Jacob komen net van de steiger en hebben daar bij de rietkraag hun zelfgefabriceerde teutebel ettelijke keren zonder resultaat opgehaald.
Het is mooi weer, en ze waren vroeg op. Jacob's boot ligt al in het water, die van Siets gaat er zo in, Hans is het meer al op.
Vandaag gaan ze hun nieuwe materiaal uitproberen en oefenen voor de volgende wedstrijd. Hun fokkenisten zijn nog niet komen opdagen, maar dat geeft niet want eerst gaan de stuurmannen met het illegale kruisnet op strooptocht.
Het Vaurien hoekje achter de bosschages is een populaire hangplek in die jaren, mooi uit het zicht van de nieuwsgierige ouders en een prettig en beschut hoekje waar altijd wat gaande was. De Vauriens van Siets, Jacob en Hans lagen er op de wal of in het water, onder het dekkleed, met het zeil aangeslagen, of al helemaal opgetuigd. Eromheen verspreid lagen zeilen, vaak gereedschap om reparaties mee uit te voeren en altijd was er de nietaflatende humor van de heren, wat ons als een magneet naar het hoekje trok.
Vaak ook voegden vaders zich bij ons, oom Rijk die poolshoogte kwam nemen, 'Ouwe Dop" met zijn typerende droge grapjes, Willem die de hond uitliet, en zo werd de groep in het hoekje steeds groter en vielen we op den duur bijna in het water van het lachen.
Inmiddels zijn we achtendertig jaar verder en hebben we al een aantal mensen moeten loslaten, maar van de herinneringen blijven ze altijd deel uitmaken ......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten